در زمانی که فناوری هیبریدی در مراحل ابتدایی خود بود، B9 Scrambler بسیار نوآورانه بود. هر دو موتور الکتریکی ۱۳۴ اسب بخاری و موتور ۲٫۰ لیتری ۱۳۸ اسب بخاری چهار احتراقی تخت را ارائه می کرد که پشت سر هم کار می کردند و خودرو را دوستدار محیط زیست نگه می داشتند. در چیزی که سوبارو آن را “خودروی الکتریکی هیبریدی سری متوالی (SSHEV)” نامید، موتور الکتریکی خودرو را از ۰ تا ۵۰ مایل در ساعت نیرو میداد، به این معنی که هنگام کار کردن در اطراف شهر، بنزین را هدر نمیدهید.
اما هنگامی که از بزرگراه خارج شدید و سرعت ۵۰ مایل در ساعت را پشت سر گذاشتید، موتور گازی با استفاده از یک گیربکس با کلاچ دو طرفه، یکپارچه به کار میافتد. اگر شما نیاز به شتاب گرفتن سریع داشته باشید، خواه برای سوار شدن به بزرگراه سرعت میگیرید یا از تپههای شیبدار رانندگی میکنید، موتور گازی نیز کار میکند.
این فناوری هیبریدی اولیه هم بنزین کمتری مصرف میکرد و هم آلایندگی کمتری نسبت به سایر خودروها داشت. در تلاش برای صرفه جویی در انرژی، موتور گازی به عنوان شارژر برای باتری های خودرو نیز عمل می کند. در زمانی که ترسها در مورد تغییرات آب و هوایی در حال ظهور بود، این مفهوم هیبریدی بسیار آیندهنگر بود و مطمئناً بسیاری از هیبریدیهای آینده سوبارو را آگاه میکرد.
[Featured image by 160SX via Wikimedia Commons | Cropped and scaled | CC BY-SA 3.0]
منبع: https://www.slashgear.com/1438501/2004-subaru-scrambler-tech-ahead-of-its-time/