خودروهای کوچک در اوایل دهه ۷۰ به دلیل کمبود سوخت ناشی از تحریم نفتی از نمایشگاه‌ها خارج می‌شدند و Gremlin بلافاصله پس از عرضه، انتخاب محبوبی برای خریداران خودروهای آمریکایی بود. با وجود اینکه AMC تا آوریل سال معرفی خود به نمایشگاه‌ها نیامد، توانست بیش از ۲۵۰۰۰ گرملین را در باقیمانده سال ۱۹۷۰ جابه‌جا کند.
این رقم در سال بعد دو برابر شد و به نزدیک به ۱۲۳۰۰۰ دستگاه در سال ۱۹۷۳ و بیش از ۱۷۱۰۰۰ دستگاه در سال ۱۹۷۴ رسید. زمانی که Gremlin پس از مدل ۱۹۷۸ به نفع Spirit کنار گذاشته شد، AMC بیش از ۶۷۰۰۰۰ دستگاه هاچ بک کوچک عجیب و غریب به فروش رسانده بود. این رقم باعث شد که Gremlin AMC دومین مدل پرفروش پس از مادرش، هورنت باشد.
Gremlin به دو دلیل محبوب بود: ارزانی برای راندن خودرو، و ارزان نگه داشتن آن پر از بنزین در زمانی که سهمیه بندی مصرف سوخت را به دغدغه اصلی خریداران خودروهای آمریکایی تبدیل کرده بود. تا سال ۱۹۷۲، قیمت پایه یک Gremlin زیر ۲۰۰۰ دلار باقی ماند. تا سال ۱۹۷۸، این هزینه به تنها ۳۵۳۹ دلار افزایش یافت. هورنت ۱۹۷۲ حدود ۱۷ مایل در هر گالن (mpg) راندمان سوخت را به رانندگان رساند که بسیار بالاتر از میانگین ۱۳٫۵ مایل بر گالن برای خودروهای آن سال بود.
منبع: https://www.slashgear.com/1470568/why-amc-gremlin-not-a-bad-car/