ماتار، بومی دیترویت، پس از کار در صنعت خودرو و خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده، به سن دیگو نقل مکان کرد و در آنجا مین روب ها را ساخت. زمانی که ماتار در کالیفرنیا ساکن شد، شروع به کار بر روی کادیلاک کرد که در نهایت به ماشین حرکت دائمی معروف شد. ماتار در ابتدا قصد داشت این خودرو را یک وسیله نقلیه کمپینگ باشد و آن را به مخزن آب ۵۰ گالنی، تلویزیون، سینک، توالت، دوش، ماشین لباسشویی و میز اتو مجهز کرد.
یک اجاق برقی آشپزی، یک بار، یک آبنمای نوشابه و یک قلیان داخل داش نیز وجود داشت. ماتار سیستم‌های متعددی را برای نگهداری و سوخت‌گیری خودرو در حین حرکت طراحی کرد، از جمله تخته‌های دویدن جمع‌شونده و جک که می‌توانست خودرو را با سرعت‌های پایین بلند کند تا او و دو کمک خلبانش بتوانند لاستیک‌ها را در حین حرکت تعویض کنند. کاپوت پنل‌های شفافی داشت تا راننده بتواند در حین تعمیر و نگهداری جلوتر را ببیند و ماتار سیستمی ساخت که روغن موتور را هر ۱۰۰۰ مایل به‌طور خودکار تازه می‌کند و سیستمی دیگر که رادیاتور را خاموش نگه می‌دارد.
تمام تغییرات ماتار هفت سال طول کشید و ۳۵۰۰۰ دلار هزینه داشت که معادل کمی بیش از ۴۰۰۰۰۰ دلار در پول امروزی است.
منبع: https://www.slashgear.com/1479512/cross-country-road-trip-without-stopping-1952/