بازی هفته: آواتار: مرزهای پاندورا و غوطه ور شدن واقعی در دنیای بازی

بازی هفته ما است آواتار: مرزهای پاندورا. این یک بازی است که من خیلی بیشتر از آنچه انتظار داشتم لذت بردم. اما من همچنین عمیقاً آگاه هستم که من واقعاً مخاطب مورد نظر نیستم. جیمز کامرون این دنیای فانتزی عمیقاً احساسی را ساخت که مردم واقعاً آن را می‌پرستند – من یکی از آن افراد نیستم.

با این حال، در تمام مدت این حس را داشتم که دارم روی زمین مقدس قدم می گذارم. یادم می‌آید زمانی که اولین آواتار منتشر شد، مقاله‌ای را خواندم که درباره اینکه وقتی فیلم سینماها را ترک می‌کرد، عده‌ای از مردم ناراحت بودند. آنها بیچاره بودند زیرا می خواستند برای همیشه در آن دنیا باشند. آنها فیلم آواتار را آنقدر دوست نداشتند که مکان پاندورا را دوست داشتند: شاخ و برگ آن، حس حیات وحش بکر آن، ترکیب آن از جنگل و دریای عمیق.

این باعث شد کمی به سه بعدی فکر کنم، دیوانه ای که اولین آواتار قطعاً گرفتار آن شد. من به سینما رفتم و فیلم را دیدم و عینک و آن همه جاز را زدم، اما یک بازی مانند Frontiers of Pandora که تا جایی که من می دانم به صورت سه بعدی ارائه نشده است، هنوز یک تجربه سه بعدی بسیار بیشتر است. برای افرادی که عاشق پاندورا هستند، اکنون می توانند از داخل آن بالا بروند. شما می توانید مسیرهایی را دنبال کنید که شما را به اعماق جهان، عمیق تر به صفحه نمایش می برد. شما می توانید به تمام گوشه هایی نگاه کنید که در آن هیچ چیز واقعاً اتفاق نمی افتد. شما فقط می توانید بودن در پاندورا این باید برای هواداران واقعی فوق العاده باشد.