وقتی دخترم داشت در مدرسه نوشتن داستان‌های خودش را یاد می‌گرفت – فکر می‌کنم آهنگسازی را یاد می‌گرفت، به زبان آموزش – با شعر و انشا در مورد حیوانات و تکه‌هایی از این و آن به خانه می‌آمد، که همه آنها خوب بود. با، اما هرگز بیشتر از خوب. زمانی که همه چیز کلیک کرد، زمانی است که آنها داستان می نوشتند – مخصوصاً داستان های احمقانه و ترسناک با ارواح و افرادی که روی لب هایشان افتاده بودند و این همه نوع موسیقی جاز.
چیزهای احمقانه و کمی ترسناک در واقع واقعاً کلیک کردند – نه فقط برای دخترم، بلکه برای کل کلاس. برای چند هفته باشکوه، در کنار املا و تقسیم طولانی و روش توقف اتوبوس (فکر می‌کنم چیزی به تقسیم‌بندی هم ربط دارد؟)، کلاس مشغول تهیه خمیر بود. او آن را دوست داشت. همه آن را دوست داشتند. من آن را دوست داشتم.
این موضوع این هفته زمانی به ذهنمان خطور کرد که متوجه شدیم Helldivers 2 فقط یک موفقیت نبود، بلکه یک شکست عظیم و پر از افق بود. این دنباله‌ی بازی که من خاطرات خوبی از آن دارم، اما به نظر می‌رسد افراد زیادی بازی کردن را به خاطر نمی‌آورند، ناگهان همه جا پیدا می‌شود. به ناچار این بازی هفته ماست.
منبع: https://www.eurogamer.net/game-of-the-week-helldivers-2-is-a-reminder-to-always-bet-on-double-a?utm_source=feed&utm_medium=rss&utm_campaign=feed