درون ذهن جوئل فاگلیانو، سازنده نیویورک تایمز مینی

جوئل فاگلیانو همیشه به پازل فکر کرده است. پدرش مشتاق حل کننده جدول کلمات متقاطع معروف نیویورک تایمز بود و هر روز هفته آن را برای پسرش کپی می کرد تا در قطار به مدرسه حل کند. هنگامی که جوئل در کلاس دهم بود، شروع به طراحی پازل های خود کرد و آنها را به ویرایشگر جدول کلمات متقاطع نیویورک، ویل شورتز ارسال کرد. او به شوخی می گوید: «آنها… خیلی بد بودند. اما Shortz به او بازخورد داد و زمانی که جوئل ۱۷ ساله بود، اولین پازل خود را در روزنامه منتشر کرد. بعداً، زمانی که جوئل در کالج بود، Shortz او را به عنوان یک کارآموز تابستانی پذیرفت و هر دو با هم شروع به کار بر روی جدول کلمات متقاطع کردند، استاد دانش خود را در مورد پیچیدگی های مخفیانه نویسندگی پازل به اشتراک گذاشت.

در آگوست ۲۰۱۴، مت هورال، مدیر محصول نیویورک، آزمایشی را آغاز کرد – یک پازل کوچک پنج در پنج کلمه ای که در کنار جدول کلمات متقاطع اصلی در پلت فرم دیجیتال جدید روزنامه قرار می گیرد. کار نوشتن آن به جوئل سپرده شد و از آن زمان تاکنون مسئولیت مینی را بر عهده دارد. در ابتدا Mini با پاکسازان پازل NYT بحث‌برانگیز بود، اما تحت مدیریت دقیق او، به موفقیت بزرگی در برنامه روزنامه تبدیل شد و روزانه میلیون‌ها حل‌کننده را به‌وجود می‌آورد که به دلیل مختصر بودن، موضوعی بودن و جهت‌گیری‌های غلط حیله‌گرانه آن جذب می‌شدند. اما جوئل چگونه این مفهوم را تا این حد تازه نگه می دارد و برای ساختن یک پازل در روز چه چیزی لازم است؟

یوروگیمر: پس شما سه تابستان نزد ویل شورتز کارآموزی کردید. کار کردن با این افسانه گیج کننده نیویورک به عنوان یک طرفدار جوان چگونه بود؟

جوئل فاگلیانو: شگفت انگیز بود. مثل این بود که بسکتبالیست باشم و با مایکل جردن تمرین کنم. خیلی سریع متوجه می شوید که او فقط یک مرد معمولی و دوستانه است که اتفاقاً مغز پازلی مسخره ای دارد. ما به نوعی پازل ها را در کنار هم ویرایش می کردیم، من نقش تابلوی صدای او را بازی می کردم. او ایده های خود را بیرون می زد، ما چیزهایی را به این سو و آن سو می دادیم. و فقط دیدن روندی که او در مورد سطح دشواری یک سرنخ فکر می‌کرد، چگونه یک حل‌کننده ممکن است یک سرنخ را پردازش کند، چگونه ما ممکن است یک حل‌کننده را با یک سرنخ به اشتباه هدایت کنیم – این به من کمک کرد سبک خودم را تقویت کنم.

در مورد روند نوشتن خود به ما بگویید. آیا در یک زمان روی یک پازل کار می کنید یا همزمان روی چندین Mini کار می کنید؟ هر کدام چقدر طول می کشد؟

با Minis، می‌توانم آنها را خیلی سریع‌تر از جدول کلمات متقاطع پانزده در پانزده روزانه درست کنم، تا حدی به این دلیل که یکی از سخت‌ترین چیزهایی که می‌توان با جدول‌های متقاطع بزرگ‌تر به آن فکر کرد، موضوع پازل است – چه چیزی به هم متصل می‌شود. طولانی ترین پاسخ ها با هم مینی ها همیشه این را ندارند. گاهی اوقات آنها فقط به دنبال یک ترکیب نرم از کلمات هستند که همه آنها برای مخاطبان من آشنا هستند. همچنین ممکن است چند کلمه را که بتوانم به روشی تازه یا جالب بیان کنم، بیان کنم. من اغلب فقط روی یک پازل کار می کنم و حدود یک هفته قبل کار می کنم. این به من اجازه می دهد تا از اخبار مطلع شوم: اگر کسی اسکار بهترین فیلم یا چیزی دیگر را برد، می تواند در پازل ظاهر شود.

از نظر فرآیند ساخت مینی: شما با کلمات و شبکه شروع می کنید. این در مورد تمام ساختن پازل صادق است. ابتدا فکر کردن به سرنخ‌ها فقط به دلیل اینکه کلمات در طول این فرآیند چقدر تغییر می‌کنند، یک پیشنهاد بازنده است. بنابراین سرنخ‌ها را در آخر انجام می‌دهم، اگرچه سعی می‌کنم با یک پاسخ شروع کنم که علاقه‌مندم روی آن کار کنم.

اخیراً در حال رانندگی بودم و پلاک نیوجرسی را دیدم که روی آن نوشته شده بود «Shore to Please». من فکر کردم خوب، این یک بازی با کلمات سرگرم کننده است و جالب است که ایالت تصمیم گرفت در پلاک خودرو خود جناس بسازد. بنابراین من آن را بایگانی کردم. من یک دفترچه کوچک دارم که اغلب فقط سرنخ هایی را می نویسم که به آنها فکر کرده ام یا پاسخ هایی را که می خواهم روی آنها کار کنم. سپس وقتی می‌روم پازل را درست کنم، با آن پاسخ شروع می‌کنم و شروع می‌کنم به لایه‌بندی پاسخ‌های دیگری که برایم جالب است. اغلب چیزی که من بیشتر دنبالش هستم فقط آشنایی با کلمات است.

تماشاگران Mini با آرایش بقیه مخاطبان ما که کمی هاردکورتر هستند کاملاً متفاوت است. آنها می توانند با انحرافات بسیار بیشتر و معانی ثانویه مبهم تری مقابله کنند. مخاطبان من افرادی هستند که شاید قبلا جدول کلمات متقاطع را انجام نداده باشند و این تنها کاری است که انجام می دهند. و صادقانه بگویم، حتی افرادی که می‌توانند از پس این ترفندها برآیند، فقط می‌خواهند ببینند با چه سرعتی می‌توانند بر روی Mini حرکت کنند – بنابراین، از آنجایی که سرعت یک عنصر است، من سعی نمی‌کنم موانع زیادی را ایجاد کنم. اما شما همچنین نمی خواهید که پازل آنقدر واضح باشد که بی مزه باشد. اگر فقط یک معمای کامل از “گربه چه صدایی تولید می کند” باشد، تحقیر آمیز خواهد بود. شما باید به مردم چیزی بدهید تا مغزشان را قلقلک دهد – اما نه خیلی زیاد.

قبلاً به طور خلاصه به این موضوع پرداختیم، اما آیا دوست دارید موضوعاتی پیرامون پاسخ ها یا سرنخ های موجود در پازل های خود ایجاد کنید؟

بله، قطعا، من می خواهم تم بسازم. هرچند سخت است. مینی … کاملاً یک شکل هنری نیست، اما اگر اینطور بود، باید روی یک سوراخ کوچک بوم نقاشی می‌کردید. فضای بسیار کمی وجود دارد، اغلب می توانید واقعاً فقط دو پاسخ مرتبط با یکدیگر انجام دهید. من اخیراً یکی داشتم که «ماشین»، «ون» و «اتوبوس» داشت و همه با هم موازی بودند. من از آن بسیار خوشحال بودم زیرا به ندرت می توان سه چیز را در یک شبکه قرار داد بدون اینکه همه کلمات دیگر را کاملاً به هم ریخته باشد.

یکی که در روز پنجشنبه، ۲۳ مارس اجرا شد، دارای “ستاره های دنباله دار” و “ستاره ها” بود. فقط دو مورد مربوط به فضا بودند، اما من آنها را در یک ساختار موازی مشخص کردم. این همان تم کوچک کوچکی است که من آن را دوست دارم، زیرا محدودیت های زیادی را در اطراف آن ایجاد می کند. من فقط می توانم با آن شروع کنم و بهترین پازلی را که می توانم در اطراف آن بسازم. من فکر می‌کنم با هر فرد خلاقی، نرده‌های محافظ و محدودیت‌ها اغلب می‌توانند کمک کنند، زیرا یک بوم خالی می‌تواند دلهره‌آور باشد. داشتن نوعی ساختار مفید است.

قرار بود در این مورد بپرسم من واقعاً به محدودیت‌هایی که برای خود در نظر می‌گیرید و اینکه چقدر مایلید آنها را برانداز کنید علاقه دارم. در یک پازل اخیر، سرنخ شما “یک پنج نفر از مصوت ها” بود و پاسخ، البته، “AEIOU”. من واقعاً آن را دوست داشتم، اما برای من این کار در جدول کلمات متقاطع کاملاً خرابکارانه بود! آیا از انجام این کار راضی هستید؟

خیلی زیاد! اگر بتوانم به پاسخی فکر کنم که هرگز در یک پازل ظاهر نشده باشد یا مرزهای انصاف را متلاشی کند، آن را دوست دارم زیرا شگفت‌انگیزتر است. وقتی Mini شروع به کار کرد، ایده اساساً این بود: پازل‌های NYT واقعاً سخت هستند و ممکن است مردم لزوماً هر روز به این دلیل برنگردند. بنابراین ما باید چیزی داشته باشیم که آنها می توان هر روز انجام دهید از آگوست ۲۰۱۴، من … سه هزار؟ بنابراین بله، چیزهای جدید من را هیجان زده می کند. من فکر می کنم، “اوه، من هرگز قبلاً چنین پاسخی نداشته ام”. اخیراً یک پاسخ “OnVHS” بود [The clue was “How Americans used to store their media”] و الگوی عجیبی از حروف داشت، و من حل‌کننده‌ها را تصور می‌کردم که فکر می‌کنند، “آه، یک V و یک H با هم وجود دارد، بنابراین من باید مشکلی داشته باشم”.

آره تو منو با اون گرفتار من یک لحظه به ذهنم رسید که ایالات متحده از فرمت Video 2000 استفاده می کند …

درست است، بنابراین، این را به شما معطوف نکنم، اما من از دیدگاه یک خواننده بین المللی در تعجب هستم. گاهی اوقات فکر می‌کنم ارجاعاتی که می‌زنم می‌تواند بسیار آمریکا محور باشد: برنامه‌های تلویزیونی که ما تماشا می‌کنیم، ورزش‌هایی که در اینجا انجام می‌شوند. آیا این یک مانع است؟

“Eurogamer یک کانال Slack دارد که به Mini اختصاص داده شده است: آنها متقاعد شده اند که می توانند روحیه شما را از سرنخ ها و پاسخ ها تشخیص دهند…”

نه، من اینطور فکر نمی کنم. گاهی اوقات با ورزش، زیرا ما واقعاً در اینجا بیسبال یا فوتبال آمریکایی زیادی تماشا نمی کنیم. اما از نظر ارجاعات فرهنگی، به هر حال، بسیاری از تلویزیون و فیلم های ما از ایالات متحده می آید، بنابراین آنها واقعاً من را جلب نمی کنند. این به من یادآوری می‌کند، Eurogamer یک کانال Slack دارد که به Mini اختصاص داده شده است: آنها متقاعد شده‌اند که می‌توانند روحیه شما را از سرنخ‌ها و پاسخ‌های موجود در هر پازل مشخص کنند…

اوه مرد

آنها به یکدیگر پیام می فرستند و می گویند: “امروز حال جوئل بد است”. آیا حقیقتی در آن وجود دارد؟

می دانید، متأسفانه حقیقتی در آن وجود دارد. یکی از دوستانم می گوید که من از مینی به عنوان دفتر خاطراتم استفاده می کنم. من یک سرنخ نیلوفر سفید را قرار می دهم و او می گوید: “اوه، می بینم که فصل جدید را شروع کردی”. قطعا چیزهای فصلی نیز در آن وجود دارد. اگر یک هفته است که هوا تاریک است، ممکن است “بارانی” و “دورو” را ببینید. هر روز سراغ لپ‌تاپ می‌روم و می‌بینم چه چیزی برایم جالب است، چه چیزی مرا صدا می‌زند. من باید پازل را از جایی شروع کنم، بنابراین چارچوب ذهنی من همیشه بر آنها تأثیر می گذارد.

آیا کارهای خاصی وجود دارد که برای شروع سریع فرآیند فکر انجام می دهید؟ وقتی در حال نوشتن یک رمان هستم و در توصیف یک شخصیت با مشکل مواجه می شوم، اغلب می روم و در یک کافه کار می کنم، زیرا در این صورت با مواد احاطه شده ام. برای شما هم همینطوره؟ آیا مکان‌هایی وجود دارد که می‌روید یا برنامه‌های معمولی برای شروع الهام خود ایجاد کرده‌اید؟

خوب، من متوجه شدم که در طول سال ها ساخت این پازل ها، صبح زود زمان بسیار خوبی است. ذهنم تازه است هنگامی که روز کاری را شروع می‌کنم و همه پیام‌ها، ایمیل‌های Slack را دریافت می‌کنم، بازگشت به کار خلاقانه بسیار سخت است. من همچنین پیاده روی زیادی انجام می دهم، مخصوصاً بدون اینکه وسیله ای در دست داشته باشم و چیزها حباب می کنند. بسیاری از مضامین از آنجا می آیند.

وقتی برای ویل به عنوان کارآموز کار می‌کردم، با قطار به خانه‌اش می‌رفتم – او حدود یک ساعت بیرون از شهر زندگی می‌کرد – و آن سفرهای قطار فوق‌العاده مثمر ثمر بود، زیرا فقط می‌نشستم و از پنجره به بیرون خیره می‌شدم و همه چیز فقط می‌شد. همینطور که رفتم به سرم بزن گاهی اوقات به صفحه اصلی NYT می روم و فقط اسکرول می کنم. من می بینم که چیزهایی در اخبار و مقالات ظاهر می شوند و این راه خوبی برای یافتن واژگان جدید است، چیزی جدید در zeitgeist. اما صبح‌های زود و پیاده‌روی خوب است – من فقط چیزها را خط خطی می‌کنم.

ویل شورتز درباره نحوه ساخت جدول کلمات متقاطع – از استاد پازل نیویورک تایمز

شما مقاله ای برای خبرنامه پازل NYT در مورد اهمیت کلمات بذر نوشتید و در مورد اینکه چقدر کلمه اوباما مفید است شوخی کردید. من فقط تعجب کردم، آیا شما لیستی از مثلاً ۵۰ کلمه مفید دارید که همیشه می توانید برای رفع شکاف ها در یک شبکه به آنها مراجعه کنید؟

همیشه اینطور کار نمی کند – در بسیاری از مواقع، این کلمات سخت به نوعی باعث می شوند که پازل ها کار کنند، به ویژه کلماتی که همخوان ها و مصوت ها را جایگزین می کنند. کلمات زیادی وجود دارند که به این ترتیب عمل می کنند، بنابراین اگر کلمه ای دارید که به صورت همخوان، مصوت، همخوان می آید، چیزی در زیر که متناوب به صورت متناوب می شود، مانند “اوباما” یا “زیتون”، گزینه خوبی خواهد بود. در آن شکاف

کلماتی هستند که احساس می کردم بیش از حد از آنها استفاده می کنم: “ایموجی” یکی از آنها بود. من همیشه احساس می کردم “اوه، من چقدر باحالم؟” من از ایموجی استفاده می کنم!’ اما همیشه کمک می کند زیرا مصوت های زیادی دارد. در یک نقطه خاص احساس کردم، “اوه مرد، من یک بار در ماه از آن استفاده می کنم، احتمالاً باید آن را متوقف کنم”. اما کلمات دیگری مانند “اقیانوس” وجود دارد: احتمالاً بیشتر از سایر کلمات در Mini من ظاهر می شود، اما راه های مختلفی برای سرنخ کردن آن وجود دارد، من مطمئن هستم که حتی اگر ماه گذشته از آن استفاده کرده باشم، می توانم به آن بیایم. با روشی جدید برای غافلگیری یک حل کننده در این ماه.

و حتی با سرنخی که حدس می‌زنم آنها را از آن کلمه آشنا گمراه کنم؟

آره احساس شما در مورد سرنخ های گمراه کننده چیست؟

من آنها را دوست دارم، تا زمانی که سرنخ ها وجود نداشته باشند همه گمراه کننده! من فقط از آنها می گذرم و سپس برمی گردم. من فکر می‌کنم نکته مهم در مورد Mini، مانند بهترین بازی‌های ویدئویی معمایی، این است که گاهی اوقات، وقتی آن را حل می‌کنید، احساس می‌کنید تنها فردی هستید که می‌توانستید آن را به این شکل حل کنید. فکر می‌کنم استفاده از جهت‌گیری نادرست، و برخی از کلمات سخت، و تعامل حروف صدادار در سراسر شبکه، ابزارهای متفاوتی در اختیار همه ما قرار می‌دهد و به ما اجازه می‌دهد از مهارت‌های متفاوتی استفاده کنیم… و راهی که به پایان می‌رسم، فقط فکر می‌کنم “آه” ، فکر نمی کنم کس دیگری این کار را انجام داده باشد. آیا این چیزی است که شما به آن فکر می کنید؟ به نظر می‌رسد بسیاری از حل‌کننده‌ها تقریباً یک رابطه فرااجتماعی با سازندگان پازل دارند.

هر پازل ساز خوبی مدام به حل کننده خود فکر می کند. یک پازل ساز بد فقط فکر می کند، “چه کاری می خواهم انجام دهم، چه چیزی را می خواهم حل کنم؟” من فکر می کنم این دستور العمل خوبی برای ساخت پازل های بد است. نمی‌دانم فکر می‌کنم مردم به من فکر می‌کنند و می‌گویند: “اوه لعنت، جوئل!” اما وقتی دارم پازل می‌سازم آدم‌های زیادی در سرم هستند – مثل برادر کوچکم که دو سال از من کوچک‌تر است. می دانم که او و دوستانش که همگی در دهه بیست زندگی خود هستند، با هم چت می کنند و هر روز پازل ها را انجام می دهند. آنها در سر من هستند. و سپس مادرشوهرم فرانسوی است. انگلیسی زبان دوم اوست. او هر روز معما را انجام می دهد و من به او فکر می کنم زیرا حل کردن او را تماشا کرده ام، و بسیاری از اوقات او مانند “خب، من آن کلمه را نمی دانم” یا “من نمی دانم او اینجا در مورد چه چیزی است” می گوید. . بنابراین او آنجا در سر من است. و حل‌کننده متن من آنجاست – او همکار من است و عاشق پازل است و می‌خواهد کمی تحت فشار قرار بگیرد. بنابراین سعی می‌کنم خواسته‌های بسیاری از حل‌کننده‌های مختلف را متعادل کنم، که گاهی اوقات می‌تواند فلج‌کننده باشد. اما من روزها را جایگزین خواهم کرد. من فکر می کنم، “باشه این یکی قطعا برای مادرشوهرم نیست، بنابراین می تواند برای برادر کوچک من باشد”. و گاهی برعکس.

آه این جالب است زیرا وقتی با جاناتان نایت مصاحبه کردم، او در مورد چگونگی طراحی جدول کلمات متقاطع اصلی برای چالش برانگیزتر شدن هرچه هفته صحبت کرد. آیا در مورد Mini اینطور نیست – آیا سعی نمی کنید هر روز سختی را افزایش دهید؟

نه من نیستم، اما اغلب نوعی اثر شناختی بر اساس نحوه عملکرد پازل های دیگر ما وجود دارد. مردم فکر می کنند مینی جمعه سخت تر از دوشنبه است. من گاهی اوقات یکی را بدون مربع سیاه انجام می دهم، بنابراین همه پاسخ های پنج حرفی متقاطع هستند – گاهی اوقات آن را در روز جمعه قرار می دهم. اما آنها در اطراف شناور هستند – شما آنها را در روزهای دیگر نیز خواهید یافت.

معمای شنبه تنها معمایی است که بزرگتر است – هفت در هفت است بنابراین زمان بیشتری می برد. من این کار را در سال ۲۰۱۷ شروع کردم، تقریباً به عنوان راهی برای فراهم کردن فضایی متفاوت برای کار، اما همچنین: مردم را تحت فشار قرار می دهد. اینها سخت تر هستند، فقط به این دلیل که کمی بیشتر شبیه جدول کلمات متقاطع جمعه و شنبه ما در NYT روزانه هستند، به این دلیل که آنها فضاهای باز و بزرگ هستند، بنابراین می توان کار را کمی سخت تر کرد. من سعی می‌کنم سرنخ‌ها را در مورد آن‌ها کمتر مشکل سازم تا مردم حداقل بتوانند آنها را به پایان برسانند.

آیا همه شما در NYT پازل های یکدیگر را بازی می کنید؟ آیا QA داخلی زیادی در جریان است؟

بله، بنابراین سم از زمانی که در سال ۲۰۱۸ شروع به کار کرده بود، Mini را آزمایش کرده است. قبل از آن دو، من فقط آنها را بدون آزمایش کننده به دنیا می آوردم و این وحشتناک بود. مثل راه رفتن روی یک طناب محکم بدون توری در زیر من بود. خیلی از آدم های فضول هستند که فقط منتظرند ما اشتباه کنیم!

ما در تابستان چند آزمایش‌کننده دیگر در اینجا خواهیم داشت که مفید خواهند بود، زیرا من و سم از نظر سن و دیدگاه از جهات زیادی با هم همپوشانی داریم، بنابراین داشتن افراد جدید مفید خواهد بود. سم گروهی از افرادی دارد که املای زنبور را آزمایش می کنند. جدول کلمات متقاطع دارای یک پانل بسیار دقیق است که آن را از نظر دقت و موارد دیگر آزمایش می کند. می توانم بگویم ما یک سیستم تست کاملا سالم داریم. اما بله قطعاً، ما به همدیگر بازخورد خواهیم داد که بگوییم سرعت سختی در Spelling Bee چقدر باید باشد یا “به نظر می رسد این کلمه باید مجاز باشد؟” این همان چیزهایی است که ما در مورد آن صحبت می کنیم.

آیا خارج از NYT پازل بازی می کنید؟ آیا بازی های ویدئویی پازلی انجام می دهید؟

من برخی از جدول‌های متقاطع دیگر را دنبال می‌کنم – نیویورکر مجموعه‌ای عالی از پازل‌ها دارد. من نسخه یکشنبه واشنگتن پست را دریافت نمی کنم، اما آن را امتحان کرده ام و دوست داشتم آن را حل کنم. من یک آدم بزرگ بازی ویدیویی نیستم. در آن روزگار من واقعاً بازی های زلدا را دوست داشتم اما در حال حاضر خیلی از آنها را بازی نمی کنم. از لحظه‌ای که از خواب بیدار می‌شوم تا پایان روز، به معما فکر می‌کنم یا پازل درست می‌کنم، بنابراین در اوقات فراغت ترجیح می‌دهم فقط مطالعه کنم. من عاشق پازل هستم اما آنها بخش مهمی از زمان استراحت من نیستند.

اما وقتی در حال خواندن یک رمان هستید، گاهی فکر نمی‌کنید که «اوه آن عبارت سرنخ خوبی می‌دهد» یا «آن کلمه پاسخ خوبی خواهد بود»؟

آره نمیتونم خاموشش کنم هر کلمه پنج حرفی، من می گویم، “اوه می تواند جالب باشد”. در واقع، این می تواند مفید باشد. داشتم The Body اثر بیل برایسون را می خواندم و مملو از همه این حقایق بود، و ناگهان به این فکر کردم که “من باید قلب را وارد کنم، باید ریه ها را وارد کنم!” حقایق جالب زیادی برای گنجاندن وجود داشت. کتاب‌هایی از این دست برای چیزهای بی اهمیت پازل آماده هستند.

آیا به روزنامه های بریتانیا و رویکرد رمزآلود آنها به جدول کلمات متقاطع علاقه دارید؟

من علاقه مندم، اما زیاد به کار نرفتم. هر بار که یک کار رمزآلود انجام می‌دهم، ذهنم را به هم می‌ریزد – می‌گویم: “اوه این درست است، این طوری است که پازل‌ها باید باشند”. اما من آنها را به طور منظم انجام نمی دهم. من احساس می کنم که این مرز بعدی برای من است، وارد شدن به آن.

من فقط نمی توانم آنها را انجام دهم. چنین بازی متا برای یادگیری قوانین وجود دارد. من نتوانسته ام آنها را درک کنم.

درست است، و این چیزی است که من واقعاً سعی می کنم از آن اجتناب کنم. زبان درونی زیادی برای جدول کلمات متقاطع وجود دارد – چیزهایی که شما فقط با انجام پازل های کافی باید بدانید. و فقط با دیدن افراد زیادی در طول سال‌ها که بازی Mini را بازی می‌کنند که جدول کلمات متقاطع را انجام نمی‌دهند و فقط در برابر این قراردادها گیج شده‌اند، سعی کرده‌ام تا آنجا که ممکن است تعداد زیادی از آن‌ها را حذف کنم و فقط در دسترس باشم و از زبان انسانی استفاده کنم. حدس می زنم. مثلاً، یک انسان چگونه می تواند این را بفهمد؟ سازندگان جدول کلمات متقاطع گاهی اوقات می توانند آن را فراموش کنند، زیرا آنها در حال کار در این زبان کلمات متقاطع هستند. سعی می کنم تا جایی که می توانم آن را از بین ببرم.

نظر شما در مورد افزایش نقش پازل در عصر دیجیتال روزنامه ها چیست؟ این واقعیت که دکمه Play دقیقاً همانجا روی صفحه برنامه NYT است. و اکنون یک برند جهانی است. آیا آن نوردهی شدید ترسناک می شود؟

به نظر من هیجان انگیز است. برای مدت طولانی، فکر می‌کنم پازل‌های ما برای یک جایگاه خاص جذاب بود، نوع خاصی از افراد که واقعاً می‌خواستند خود را با این پازل‌های دیوانه‌کننده و فریبنده به چالش بکشند. من از این ایده خوشم می‌آید که هر کسی می‌تواند در فید خبری خود بچرخد و سپس روی آن کلیک کرده و Wordle را پخش کند و سپس Wordle می‌گوید: “هی دوست داری Mini را بازی کنی؟” و سپس آنها می توانند خود را در حال انجام جدول کلمات متقاطع بیابند. این مرا وادار می‌کند تا پازلی بسازم که وسیع‌تر، کمی کلی‌تر است، اما همچنان به شیوه‌ای سرگرم‌کننده. ساختن پازل هایی که فراتر از معماهای مخاطب جذاب باشد، همیشه جذاب بوده است. مشاهده تعداد افرادی که اکنون مینی را در مقایسه با زمان شروع آن کار می کنند: واقعاً عالی است.

در نهایت، من می دانم که واضح است که تمرکز شما بر روی Mini است، اما وقتی با جاناتان نایت صحبت کردم، او گفت که بخشی از توجهش به بازی های جدید است. آیا نمونه اولیه یا مفهوم کوچکی در حال حرکت دارید؟

من در جایی که هستم بسیار راضی هستم. من روی خیلی بیشتر از Mini کار می کنم – واقعاً، عمده کار من روی جدول کلمات متقاطع بزرگتر روزانه و مدیریت تیم ویراستاران ما است که همه آنها در کل مجموعه محصولات پازل ما مشارکت دارند. از نظر من، وقتی از فوکوس چاپی اولیه به تمرکز دیجیتال می‌رویم، چیز هیجان‌انگیزی این است که چگونه می‌توانیم بازی‌ها را به آن سمت ببریم؟ از لحاظ تاریخی، بسیاری از بازی‌های ما همان چیزی است که در مجله ظاهر می‌شود و می‌تواند دیجیتالی شود. چیزی که من را در آینده هیجان زده می‌کند این است: چگونه می‌توانیم مجموعه‌ای از بازی‌ها را ایجاد کنیم که در ابتدا احساس دیجیتالی داشته باشند، اما همچنان به بهترین شیوه‌های ما در مورد پازل‌ها پایبند باشند – این که پس از انجام آنها احساس بهتر و باهوش‌تری در شما ایجاد کنند. من برای ادامه کار روی چنین بازی هایی هیجان زده هستم.