منشاء Bobber را می توان به دهه ۱۹۲۰ ردیابی کرد، زمانی که مردم شروع به دور شدن از زیبایی شناسی بالا و اغلب گران آن زمان به سمت طراحی اساسی تر کردند. در این دوران، مردم شروع به بریدن قطعات و باب‌ها یا «باب زدن» دوچرخه‌های خود کردند و نتیجه آن کوتاه‌تر شدن بخش عقب، برداشتن یا کوتاه‌تر شدن گلگیر جلو و یک قاب بریده‌شده بود. در دهه ۳۰، Bobber شروع به محبوبیت بیشتر کرد.
این سبک سفارشی سازی اساساً محصول موتورسیکلت‌هایی بود که می‌خواستند سرعت و عملکرد موتورسیکلت خود را افزایش دهند. کاهش وزن در نهایت آن را سریع‌تر کرد و به ظاهر مینیمالیستی آن کمک کرد. اگرچه این موتورسیکلت با صندلی فنردار خود به اندازه یک موتورسیکلت استاندارد راحت نیست، اما جنبه های عملکردی Bobber آن چیزی است که آن را برای برخی از سواران جذاب می کند. در حالی که در دهه ۶۰ تحت الشعاع Choppers قرار گرفتند، بابرز دوباره در دهه ۹۰ ظاهر شد.
اگرچه هیچ قانونی برای نحوه ساخت Bobbers وجود ندارد، اما معمولاً ویژگی های خاصی در این طراحی دیده می شود. به طور معمول، اکثر Bobbers دارای یک صندلی تک زین (بدون صندلی برای سرنشین) و یک فرمان نسبتاً بدون استخوان هستند. به طور سنتی، سواران نیز آینه ها و چراغ های جلو را نیز از Bobbers پاک می کردند. اگر امروز یک Bobber می‌سازید، به دلیل قوانین و مقررات ایمنی نمی‌توانید این موارد ضروری را کنار بگذارید، اما می‌توانید تغییراتی برای بهبود عملکرد موتورسیکلت ایجاد کنید. اگر مایل به ساختن بابر سفارشی خود نیستید، یکی از برندهای رایجی مانند آن را خریداری کنید. هارلی دیویدسون یا پیروزی
منبع: https://www.slashgear.com/1497095/guide-to-motorcycle-customization-types/