شما پرسیدید: پخش کننده های Blu-ray، تلویزیون های ۷۰ اینچی، و MLA QD-OLED

هر هفته، ما برخی از متداول‌ترین سؤالات را انتخاب می‌کنیم و به آن‌ها به‌طور مختصر و مفید پاسخ می‌دهیم که چگونه می‌دانیم.

در این سوال پرسیدید: چرا یک پخش کننده بلوری گران تر بخریم؟ پخش کننده های بلوری در مقابل کنسول های بازی. آیا تلویزیون های ۷۰ اینچی خوب هستند؟ آیا همه eARC HDMI 2.1 هستند و آیا همه HDMI 2.1 eARC هستند؟ و آیا ما هرگز QD-OLED را با MLA دریافت خواهیم کرد؟

فهرست

آیا همه پخش کننده های بلوری یکسان هستند؟
پخش کننده های بلوری در مقابل کنسول های بازی
تلویزیون های ۷۰ اینچی
eARC HDMI 2.1
MLA QD-OLED

آیا همه پخش کننده های بلوری یکسان هستند؟

مایک بی می نویسد: من در توییتر/ردیت بحث هایی در مورد کیفیت تصویر متفاوت در میان پخش کننده های ۴K UHD دیده ام. با نادیده گرفتن کیفیت ساخت، فرمت های HDR، ویژگی های اضافی و غیره، آیا همه پخش کننده ها نباید بتوانند داده ها را از دیسک بخوانند و سیگنال “خالص” را بدون مشکل به AVR/TV ارسال کنند؟ اگر پخش کننده هیچ نوع پردازشی را انجام نمی دهد، چرا تفاوتی در کیفیت تصویر وجود دارد؟

اول از همه – و لطفاً وقتی این را می‌گویم مرا اشتباه نگیرید، زیرا سعی نمی‌کنم اعتبار سؤال شما را به حداقل برسانم – اما این سؤال چند سال پیش بسیار مهم‌تر از الان بود.

دلیل؟ ما دیگر طیف گسترده ای از مارک ها یا مدل ها را برای انتخاب نداریم. هر کسی که هنوز یک پخش کننده بلو – ری یک بازیکن نسبتا خوب می سازد. ما سونی، پاناسونیک و ال‌جی را به‌عنوان برندهای بزرگ داریم، و سپس پخش‌کننده‌های تخصصی مانند Reavon و Magnetar را داریم. (RIP، OPPO.)

با این حال، ما هنوز محدوده ای را در چند گزینه موجود در بازار می بینیم. چه چیزی ممکن است یکی را از نظر کیفیت تصویر بهتر از دیگری کند؟ صادقانه بگویم، زیاد نیست. با این حال، تفاوت در کیفیت تصویر که می تواند وجود داشته باشد در فرآیند رمزگشایی است. یک دیسک بلوری مملو از ویدیوهای رمزگذاری شده است که قبل از ارسال از طریق کابل HDMI به تلویزیون شما باید رمزگشایی شود. رمزگشایی تأثیر کمتری بر کیفیت سیگنال ویدیویی نسبت به پردازش دارد – من به آن می رسم – اما می تواند تأثیر بگذارد. تاثیری بسیار ریز، جزئی و غیرقابل درک.

پردازش داستان متفاوتی است. قابل توجه ترین تفاوت در پردازش در جدا کردن دیسک های Blu-ray و ارتقاء مقیاس هر چیزی ۱۰۸۰i و پایین تر است. اما این تنها در صورتی است که به بازیکن اجازه انجام هرگونه پردازشی را بدهید. اگر تلویزیون شما به اندازه کافی زیبا باشد، پردازش آن بهتر از پخش کننده دیسک شما خواهد بود. اگر تلویزیون رده پایین دارید، پردازش پخش کننده ممکن است بهتر باشد. اما بعید است که تفاوتی در تلویزیون های سطح پایین مشاهده کنید.

نه، بیشتر تفاوت قیمت بین پخش‌کننده‌ها در جای دیگری، خارج از کیفیت سیگنال ویدیویی قابل توجیه است. کیفیت ساخت، از جمله مکانیزم محرک، سینی حمل و نقل و شاسی. یا ممکن است در بخش صوتی باشد. یک پخش کننده ممتاز ممکن است مبدل های صوتی دیجیتال به آنالوگ بهتری داشته باشد، که اگر از پخش کننده برای پخش CD، DVD Audio یا SACD استفاده کنید، می تواند نتیجه دهد. همچنین ممکن است متوجه تفاوت در زمان راه اندازی و بارگذاری دیسک شوید. به طور کلی، بازیکنان گران‌تر به احتمال زیاد بیشتر عمر می‌کنند، بی‌صداتر کار می‌کنند و سریع‌تر عمل می‌کنند. آنها همچنین ممکن است کمتر باگ باشند زیرا از چیپست قدرتمندتری استفاده می کنند.

پخش کننده های بلوری در مقابل کنسول های بازی

پیگیری این سوال سوال دیگری در مورد Blu-ray است که توسط جاش کالینز آمده است، که می نویسد: شما قبلاً اشاره کردید که چگونه دریافت یک پخش کننده Blu-ray اختصاصی ۴k بسیار بهتر از PS5 و سری X است. من می بینم که این احساس در سراسر اینترنت بیان شده است. اما در کنار عدم پشتیبانی از Dolby Vision برای کنسول های بازی، چه چیزی آنها را متفاوت/بهتر می کند؟ و آیا سونی x700m بسیار بهتر از PS5 خواهد بود یا باید برای یک پخش کننده خوب خیلی بیشتر هزینه کنم؟

نه اینکه استدلالی باشم، اما واقعا گفتم بسیار بهتر؟ احساس می کنم نداشتم. اما اگر این کار را می کردم، ممکن است تفاوت را بیش از حد بیان کرده باشم. یادم هست که این را گفتم PS5 هرچند خیلی بهتر از ایکس باکس است. و من پای آن ایستاده ام. PS5 محتوای ۲۴ فریم در ثانیه را به مراتب بهتر از سری X مدیریت می‌کند که نشان‌دهنده لرزش بیشتر است.

اگر می خواهید یک دیسک Blu-ray یا ۴K Blu-ray را در هر یک از این دستگاه ها قرار دهید و آن فیلم را تماشا کنید، می توانید این کار را انجام دهید. شما حتی HDR اولیه و تا حدودی Dolby Atmos را نیز دریافت خواهید کرد. دیسک را در آن قرار دهید، فیلم را تماشا کنید – کار تمام شد.

با این حال، پخش‌کننده‌های اختصاصی ۴K Blu-ray رمزگشایی بهتری را ارائه می‌کنند – که ما در مورد آن صحبت کردیم – و اگر بخواهید، پردازش بهتری نسبت به هر یک از کنسول‌ها ارائه می‌دهند. آیا متوجه تفاوت خواهید شد؟ من مطمئن نیستم، به خصوص بین PS5 و پخش کننده اختصاصی.

جایی که تفاوت ها بیشتر قابل توجه می شود این است که هیچ یک از کنسول ها دیسک ها را در آن پخش نمی کنند دالبی ویژن. و آخرین باری که شنیدم، نه HDR 10+ پخش شده است، نه اینکه این همه دیسک با HDR 10+ روی آنها وجود دارد.

همچنین، در حالی که خروج Dolby Atmos از PS5 بسیار ساده است، خارج کردن آن از Xbox بیشتر دردسرساز است. شما باید یک برنامه برای آن دانلود کنید، و من می دانم که در Xbox One آن Dolby Atmos واقعی نبود.

وقتی صحبت از صدا شد، هیچ کدام از آنها سی دی پلیر خوبی نیستند، چه رسد به پخش کننده SACD. بنابراین، اگر می خواهید پخش کننده دیسک شما بیش از ۴K Blu-ray انجام دهد، می گویم یک پخش کننده اختصاصی تهیه کنید. پایان داستان.

تلویزیون های ۷۰ اینچی

جفری هاین می نویسد: من همیشه شنیده ام که باید به سراغ بزرگترین تلویزیونی بروید که در فضای شما منطقی باشد. من اخیرا نقل مکان کرده ام و پیکربندی اتاق جدید با تلویزیون ۷۰ اینچی کاملاً کار می کند. آیا برندها یا مدل های برتری در این اندازه موجود است که شما توصیه می کنید، یا اینکه تقریباً همیشه گزینه بهتری برای چسبیدن به ۶۵ اینچ است؟

این سوال به طرز فریبنده ای فریبنده است. در ابتدا، فکر می کنم اکثر مردم به شما می گویند که اگر پول یک شی نیست، نسخه بزرگتر یک تلویزیون را در یک سری مدل بخرید. به عنوان مثال، اگر می خواهید یک را دریافت کنید TCL QM8یک QM8 75 اینچی به جای QM8 65 اینچی دریافت کنید.

در اکثر مواقع، نسخه بزرگتر یک مدل خاص به اندازه نسخه کوچکتر خوب است. اکثر از زمان گاهی اوقات، به دلیل ملاحظات تامین پنل، ممکن است سازنده مجبور شود از نوع دیگری از پنل LCD در اندازه بزرگتر استفاده کند. به عنوان مثال، یک مدل تلویزیون خاص در اندازه های ۵۵ و ۶۵ اینچی ممکن است از یک پنل نوع VA استفاده کند، اما نسخه ۷۵ اینچی از یک پنل IPS یا نوع ADS استفاده می کند. من معتقدم که این مورد در مورد Hisense U8K است. نسخه های ۶۵، ۷۵ و حتی ۸۵ اینچی از پنل های نوع VA استفاده می کنند، اما ۷۵ اینچی از پنل های سطح بالای IPS نوع ADS استفاده می کند.

من نسخه ۷۵ اینچی را تست نکردم هایسنس U8Kبرای مثال، اما تلویزیون‌هایی که من با پنل‌های نوع ADS آزمایش کرده‌ام، از نظر عملکرد بسیار نزدیک به همتایان نوع VA خود بودند. قبلا پنل های IPS قدیمی کنتراست بدتری نسبت به پنل های VA داشتند، اما پنل های جدید ADS بسیار بهتر هستند و با مینی ال ای دی نور پس زمینه در حال افزایش است، آنها به اندازه پانل های VA متضاد به نظر می رسند.

چرا، دقیقاً، سازندگان انواع پانل ها را بسته به اندازه تغییر می دهند؟ دلیل واقعاً با بخش دیگری از سؤال شما مرتبط است که به نظر من پرداختن به آن واقعاً مهم است.

شما در مورد تلویزیون های ۷۰ اینچی پرسیدید، و من نمی دانم که آیا از ۷۰ مانند “در محله ۷۰ اینچی” استفاده می کردید یا اینکه واقعاً منظورتان این بود که به تلویزیون های ۷۰ اینچی در مقابل تلویزیون های ۶۵ اینچی نگاه می کنید. در هر صورت، من فکر می کنم این برای همه مهم است که بدانند.

تلویزیون‌های هفتاد اینچی – برخلاف تلویزیون‌های ۷۵ اینچی – معمولاً در مدل‌های تلویزیون‌های پایین‌تر یافت می‌شوند، در حالی که مدل‌های تلویزیون‌های پریمیوم بیشتر معمولاً دارای اندازه‌های پنل ۷۵ اینچی هستند.

دلیل – و این یک توضیح بسیار ساده است – این است که تولید کنندگان تلویزیون پنل های خود را از تعدادی تامین کننده پنل تهیه می کنند. پنل های ۷۰ اینچی قیمت پایین تری دارند و کیفیت کمی پایین تر دارند و پنل های ۷۵ اینچی قیمت بالاتر و کیفیت بالاتری دارند.

به همین دلیل است که با برخی از تلویزیون‌های رده پایین‌تر تا متوسط، می‌شنویم که مردم در مورد اینکه آیا تلویزیونی که دریافت کرده‌اند پنلی از پنل شرکت A در مقابل پنل شرکت B دارد یا خیر صحبت می‌کنند. ممکن است تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.

می بینی با این به کجا می روم؟ اگر به تلویزیون‌های ۷۰ اینچی واقعی نگاه می‌کنید، احتمالاً به تلویزیون‌های پایین‌رده تا متوسط نگاه می‌کنید. در حالی که اگر به تلویزیون ۷۵ اینچی نگاه می کنید، به احتمال زیاد به تلویزیونی با عملکرد بالاتر نگاه می کنید.

اجازه دهید از Hisense دوباره به عنوان مثال استفاده کنیم. شما می توانید U7K 65 اینچی یا U7K 75 اینچی تهیه کنید، اما نمی توانید یک U7K 70 اینچی تهیه کنید. وجود ندارد. اگر یک تلویزیون ۷۰ اینچی هایسنس می‌خواهید، باید از سری‌های U یا ULED خارج شوید و به A6 یا R6 برسید. بنابراین، در این صورت، کیفیت تصویر نسبتاً قابل توجهی را به دست خواهید آورد که در مقایسه با نسخه ۶۵ اینچی یک تلویزیون بسیار بهتر، به این سری با مدل ۷۰ اینچی کاهش می یابد.

امیدوارم منطقی باشد. این تعداد زیادی است. فقط یک تلویزیون ۷۰ اینچی نگیرید زیرا بزرگتر از ۶۵ اینچ است زیرا به احتمال زیاد شما مقدار کمی از کیفیت تصویر را قربانی این کار خواهید کرد. تا ۷۵ اینچ بروید یا به ۶۵ بچسبید.

eARC HDMI 2.1

کریستوفر وات می نویسد: من یک TCL 65S450G و یک سونی STR-DH790 دارم که به پورت eARC متصل است. سطح بالایی نیست، اما فکر می‌کردم آنها ویژگی‌هایی را دارند که من به دنبال آن بودم (۴K HDR و Atmos). اینترنت (و PS5 من که به تلویزیون متصل است) اطلاعات متناقضی در مورد پورت eARC HDMI تلویزیون به من می دهد. آیا همه پورت های eARC 2.1 هستند؟ آیا همه پورت های ۲٫۱ eARC هستند؟ این تلویزیون دارای eARC است، اما در اسناد HDMI 2.1 وجود ندارد.

با این راه‌اندازی، بیشترین مزایای وفاداری AV PS5 را از کدام طرح اتصال می‌برم؟

من می خواهم به سوالات خاص تر در یک لحظه پاسخ دهم. ابتدا اجازه دهید به چند سوال گسترده‌تر پاسخ دهیم.

همه آنها هستند eARC پورت ها HDMI 2.1? نه آنها نیستند. اکثر آنها اتفاق می افتد، اما eARC این کار را می کند نه برای انجام کار خود به پهنای باند HDMI 2.1 نیاز دارید. eARC می‌تواند فرمت‌های صوتی را با پهنای باند ۱۸ گیگابیت در ثانیه که توسط HDMI 2.0 b پشتیبانی می‌شود، به خوبی منتقل کند.

آیا همه پورت های ۲٫۱ eARC هستند؟ نه آنها نیستند. من هرگز تلویزیونی با بیش از یک پورت eARC ندیده ام. اما مهمتر از آن، این سوال که آیا پورت eARC شما یکی از درگاه‌های HDMI 2.1 شماست، اغلب مطرح می‌شود، زیرا بسیاری از تلویزیون‌ها فقط دو پورت HDMI 2.1 دارند. و هنگامی که یکی از پورت‌های HDMI 2.1 شما نیز پورت eARC شما باشد، می‌تواند تعداد دستگاه‌های HDMI 2.1 را که می‌توانید مستقیماً به تلویزیون خود متصل کنید، محدود کند. TCL یکی از تنها مارک هایی است که می توانم به آن فکر کنم که دو پورت HDMI 2.1 مستقل را ارائه می دهد و عملکرد eARC را جدا نگه می دارد.

به دو دلیل فقط باید نگران باشید که آیا پورت eARC شما دارای HDMI 2.1 است یا خیر. یکی این است که اگر بیش از یک دستگاه HDMI 2.1 دارید که می خواهید مستقیماً به تلویزیون خود وصل کنید. دیگری اگر مال شماست گیرنده AV HDMI 2.1 است و شما در حال اتصال یک PS5، Xbox Series X یا یک رایانه گران قیمت به آن گیرنده هستید، سپس به پهنای باند کامل HDMI 2.1 از درگاه eARC خود نیاز دارید. اگر این شما نیستید، پس نگران آن نباشید.

برای این وضعیت خاص، نه گیرنده سونی و نه تلویزیون TCL شما از HDMI 2.1 پشتیبانی نمی کند – که پایان دنیا نیست، شما همچنان می توانید ۴K 60 فریم در ثانیه و تمام فرمت های HDR را از طریق گیرنده خود دریافت کنید، فقط نمی توانید ۴K را انجام دهید. در ۱۲۰ فریم بر ثانیه با این حال، از آنجایی که گیرنده شما از eARC پشتیبانی نمی کند، اگر می خواهید بهترین کیفیت صدا را داشته باشید، باید PS5 خود را از طریق گیرنده روی تلویزیون خود اجرا کنید تا بهترین کیفیت را دریافت کنید. Dolby Atmos صدا. با این حال، اگر حفظ تاخیر در حداقل مطلق مهمتر است، PS5 را به تلویزیون خود وصل کنید. شما همچنان Atmos را دریافت خواهید کرد، نه Atmos غیر فشرده. شما همچنین DTS دریافت خواهید کرد، اما نه DTS غیر فشرده.

MLA QD-OLED

آکاش می نویسد: ما دیدیم که پنل های MLA و QD-OLED چقدر باورنکردنی هستند. آیا در مورد اینکه چه زمانی می‌توانیم تلویزیونی را ببینیم که از هر دوی این فناوری‌ها برای دریافت تلویزیونی با رنگ‌های QD-OLED با روشنایی MLA استفاده می‌کند؟

خوب، می ترسم پاسخ این باشد که ما هرگز شاهد چنین اتفاقی نخواهیم بود، اما شاید به دلایلی که برخی ممکن است فکر کنند، نه. در ابتدا، ممکن است به نظر برسد که ما هرگز نمی‌بینیم که MLA به QD-OLED تبدیل شود زیرا LG Display مالک آن است. MLA و Samsung Display مالک است QD-OLEDو این دو رقیب قرار نیست تکنولوژی را به اشتراک بگذارند. با این حال، ما هرگز MLA را با QD-OLED جفت نخواهیم دید زیرا QD-OLED، از منظر فنی، به هیچ وجه از فناوری MLA – یا Micro Lens Array – بهره نمی‌برد.

فناوری MLA توسط LG Display برای غلبه بر ناکارآمدی های ذاتی پنل های OLED WRGB ال جی توسعه یافته است. در یک پنل OLED معمولی WRGB، لایه‌هایی وجود دارند که باعث پراکندگی نور می‌شوند – نوری که اساساً از بین می‌رود. MLA با هدایت مستقیم آن از طریق پانل به طوری که به چشم ما برسد از پراکنده شدن آن جلوگیری می کند.

پنل‌های QD-OLED از پراکندگی نور رنج نمی‌برند، زیرا برخی از لایه‌هایی را که پنل‌های OLED W-RGB انجام می‌دهند را ندارند – به عنوان مثال، یک پنل QD-OLED فاقد فیلتر رنگی است. بنابراین، MLA یک لایه بی فایده در تلویزیون QD-OLED خواهد بود.

با توجه به ارزش آن، تفاوت روشنایی بین MLA OLED و QD-OLED بسیار ناچیز است. من ایده بهترین از هر دو جهان را دریافت می کنم – فقط این است که این دو جهان هرگز نمی توانند به هم برسند.

از نظر سرمقاله، اضافه می‌کنم که فکر می‌کنم OLED – چه MLA چه QD-OLED، به همان اندازه روشن‌تر شده است. این اتفاق می افتد مگر اینکه یک سازنده تلویزیون تصمیم بگیرد که دیگر نگران خطر سوختگی نیست و محدودیت های روشنایی اعمال شده بر روی تلویزیون های OLED را لغو کند. چیزی به من می گوید که این اتفاق نمی افتد. برای یک تصویر روشن تر مانند OLED، فکر می کنم باید ببینیم میکرو LED نمایشگرهای پیاده‌سازی شده در تلویزیون‌های مصرفی با اندازه معمولی یا فناوری نمایش نقاط کوانتومی تابشی به کار گرفته شده است. و من فکر می کنم که ما ممکن است در واقع به هر دو نزدیک باشیم.