ظهور آشنایی رونین مانند یک قدرت است

توصیف بازی‌ها به‌عنوان «X Meets Y» اغلب به عنوان یک گچ کوچک در نظر گرفته می‌شود. در بدترین حالت، این یک عادت تنبل و کاهش‌دهنده است – و عادتی که می‌تواند منجر به عناوین واقعاً وحشتناک شود، که در آن دو بازی محبوب با پیوندهای ضعیف با چیزی که واقعاً در مورد آن نوشته شده است، به‌طور غیر رسمی با هم شکسته می‌شوند.

با این حال، برخی از بازی‌ها به قدری واضح از قسمت‌هایی از بازی‌های دیگر ساخته شده‌اند که نمی‌توان آن‌ها را با این شرایط در نظر گرفت. باز هم، در بدترین حالت، می تواند منجر به یک کار هک شود – بسیاری از عناصر به سختی درک شده به طور ناشیانه ای از بازی هایی که از آنها با قصد بیشتری استفاده می کردند، به تصویر کشیده می شوند. Rise of the Ronin یکی از استثناهاست. در حالی که چند ساعتم را با آن گذراندم مرا به یاد بازی های دیگر انداخت، اما با لبخندی بر لبانم بود. این یک ریمیکس است، نه یک ریپ آف.

Rise of the Ronin بر اساس بازی‌های RPG شبه تاریخی اخیر Team Ninja، Nioh و Wo Long: Fallen Dynasty ساخته شده است. خالق شخصیت (عالی) تقریباً به اندازه کافی یکسان است و ریف های رزمی روی موضوعات یکسان است، با تمرکز بر استفاده از پاری ها برای شکستن موضع دشمن به طوری که بتوان ضربه ای مهم وارد کرد. بلاک کردن و طفره رفتن می‌تواند شما را از طریق اکثر مبارزات عبور دهد، اما یک ضد جرقه به‌موقع، برای استفاده از زبان خاص بازی، می‌تواند شما را ببیند که از میله‌های سلامتی دشمن گوشت چرخ کرده درست می‌کنید. مشکل است، اما مجموعه‌ای از تنظیمات دشواری و گزینه‌های دسترسی وجود دارد که بازی را قابل دسترس‌تر می‌کند. هنوز مقداری DNA شبیه به روح وجود دارد، اما این روزها بیشتر از اکثر بازی‌های اکشن نیست.

جایی که Rise of the Ronin با پیشینیان خود متفاوت است، در جهان و مکان آن است. عناصر ماوراء طبیعی به طور کامل از بین رفته اند، بنابراین هیچ هیولایی برای مبارزه یا گلوله آتشین برای پرتاب وجود ندارد. در عوض، اواخر دوره ادو (یعنی اواسط قرن نوزدهم) به تیم نینجا این امکان را داد که بر اساس شمشیربازی و نینجوتسوی موجود Nioh با سلاح‌های گرم مدرن‌تر و گجت‌های بزرگ‌تری کار کند. برای مثال، می‌توانید یک هفت تیر را در کنار سلاح‌های غوغایی خود تجهیز کنید، که مانند سلاح‌های گرم در Bloodborne عمل می‌کند، به‌عنوان گونه‌ای از فاصله دور که می‌تواند روزنه‌های جدیدی ایجاد کند. یا، به‌عنوان چیزی که دیوانه‌وار در یک رئیس خالی می‌شود، آخرین تکه‌های نوار سلامتی آن‌ها را زمانی که خودتان تنها یک ضربه با مرگ فاصله دارید، بیرون بیاورید.

علاوه بر این، بازی به جای سطوح تا حد زیادی خطی، در یک جهان باز اتفاق می افتد. جهان باز، محیط تاریخی ژاپنی، هیولا وجود ندارد؟ بله، اگر در حال حاضر به Ghost of Tsushima فکر می کنید، می توانم قول بدهم که تنها نیستید. مطمئناً شباهت هایی وجود دارد، اما نه آنقدر که شما فکر می کنید. دنیای باز به شما این امکان را می دهد که چگونه به یک اردوگاه راهزنان خاص یا دهکده اشغال شده توسط دشمن نزدیک شوید، جایی که احساس نزدیکی به شما می کند، مخفی کاری و جنگی سرگرم کننده و موثر هستند، بنابراین معمولاً در بی صدا کمی کاه بیرون می آورید. . قبل از بهم ریختن و مجبور به مبارزه با بقیه. به غیر از آن، لحن بسیار متفاوت آنها را از احساس شباهت بیش از حد دور می کند. در حالی که Ghost of Tsushima به دنبال حال و هوای جدی تری از آکیرا کوروساوا است، Rise of the Ronin بازیگوش و گستاخانه است زیرا با بازیگران شخصیت های تاریخی خود آزادی عمل می کند.

به احتمال زیاد، با خواندن این مطلب احتمالاً به بازی های بیشتری فکر می کنید. Assassin’s Creed و Way of the Samurai 4 دو بازی بودند که در حین بازی من ظاهر می شدند، و گلایدری که در اوایل کشف می کنید فقط Breath of the Wild در اجرایش است. یک قلاب دست و پنجه نرم نیز وجود دارد، بنابراین اگر بعداً به نوعی در یک جت پک شاخک بزنند، ما رسماً به بازی ویدیویی نهایی خواهیم رسید.

چیزهای زیادی در حال انجام است و همه این عناصر مختلف ممکن است به یک آشفتگی واقعی ختم شوند، اما همه اینها به طور قابل توجهی به خوبی کنار هم قرار می گیرند، حداقل در این مراحل اولیه. پس از یک بازگشایی کوتاه و خطی، بدون هیچ گونه مزاحمت آموزشی به سبک یوبی سافت، آزاد می‌شوید و می‌توانید به کاوش در قسمت‌های اول و یا ادامه داستان ادامه دهید. اجزای آشنا به گونه ای چیده شده اند که تقریباً دقیقاً مطابق میل من است و احساس می کنم نتیجه نهایی تبدیل آهسته بازی های جهان باز به RPG های تمام عیار است. در زمان من با بازی، چیزهای بسیار کمی وجود داشت که کاملاً جدید احساس می شد، اما حتی کمتر احساس خوبی نداشت.