وقتی دانش‌آموزان کلمات را با دست می‌نوشتند، حسگرها اتصال گسترده‌ای را بین مناطق متعدد مغز دریافت می‌کردند. با این‌‌حال تایپ کردن به فعالیت حداقلی در همان مناطق منجر شد. نوشتن با دست الگوهای اتصال بین مناطق بصری، بخش‌های دریافت و پردازش اطلاعات ادراکی و قشر حرکتی را فعال می‌کند. همچنین حرکت بدن و یکپارچه‌سازی حسی و حرکتی را کنترل می‌کند. این روش به مغز کمک می‌کند از داده‌های ورودی محیطی برای مطلع‌کردن فرد از حرکت بعدی‌اش کمک بگیرد. وندر میر می‌گوید:
وقتی تایپ می‌کنید، حرکت ساده‌ی انگشتان در تولید هر حرف مشارکت دارد، در حالی که وقتی با دست می‌نویسید بلافاصله حس تولید را دریافت می‌کنید؛ به‌طوری‌که تولید حرف A کاملا متفاوت با تولید حرف B می‌شود.
بنابراین کودکانی که نوشتن و خواندن را صرفا با ضربه‌زدن به تبلت دیجیتالی می‌آموزند، اغلب در تفکیک حروف شبیه به هم یا حروف آینه‌ای مثل b و d دچار مشکل می‌شوند.
تقویت مسیرهای یادگیری و حافظه
به باور سوفیا وینچی بوهر، استادیار عصب‌شناسی آموزشی در دانشگاه وندربیلت، در وظایفی مثل نوشتن با دست که سیستم‌های ادراکی و حرکتی را با یکدیگر قفل می‌کنند، رابطه‌ی بین اقدام حرکتی و تشخیص مفهومی و بصری واضح است.
وقتی حرف یا کلمه‌ای را می‌نویسید، در واقع از آن فهم ادراکی دارید و سیستم حرکتی خود را برای ایجاد آن فراخوانی می‌کنید. سپس این فرآیند خلق به سیستم بصری باز می‌گردد در آنجا مجددا پردازش می‌شود و به این ترتیب ارتباط بین عمل و تصاویر و کلمات مرتبط با آن تقویت می‌شود. این فرآیند به تصور کردن چیزی و سپس ایجاد آن شباهت دارد. وقتی با نوشتن، طراحی یا ساختن به تخیلات خود شکل مادی می‌بخشید، مفاهیم در ذهنتان باقی می‌مانند.
در حین نوشتن، مغز داده‌های ورودی را بهتر از زمانی که تایپ می‌کنید، پردازش می‌کند
بسیاری از پژوهش‌ها به پدیده‌ی بهبود حافظه از طریق تولید چیزی ملموس اشاره کرده‌اند. بر همین اساس، وقتی از افراد بخواهید کلمه‌ای را که می‌خوانند، بنویسند، رسم کنند یا حتی آن را اجرا کنند، تمرکز بیشتری برای کار خود دارند.
انتقال اطلاعات شفاهی به فرمت نوشتاری به هماهنگی بخش حرکتی مغز با دست کمک می‌کند؛ به‌طور کلی مغز در حین نوشتن با دست نیاز به برنامه‌های حرکتی بیشتری نسبت به تایپ کردن دارد. وقتی کلمه‌ای را با دست می‌نویسید، حرکت‌های واقعی دست تا حدی با ساختار کلمه ارتباط پیدا می‌کنند.
بر اساس پژوهشی در سال ۲۰۲۱، شرکت‌کنندگان با اجرای عمل مرتبط با برخی فعل‌ها، آن‌ها را راحت‌تر به خاطر سپردند. ترسیم اطلاعات و اجرای آن‌ها مفید است؛ زیرا درباره‌ی اطلاعات فکر می‌کنید و باید چیزی معنادار را تولید کنید. با تغییر شکل اطلاعات، اتصال میانی بین شبکه‌های عصبی وسیع مغز را عمیق‌تر می‌کنید و به این ترتیب دسترسی این بخش‌ها به اطلاعات آسان‌تر خواهد شد.
منبع: https://www.zoomit.ir/health-medical/417579-why-writing-with-hand-better-learning/