Content Warning شرکت مرگبار جدید است، اما با یک پیچ و تاب واقعاً سالم

Content Warning شرکت مرگبار جدید است – یا حداقل امروز است. این از ناکجاآباد بیرون آمده است، این یک تجربه وحشتناک مشارکتی فوق‌العاده است، و در خلق لحظاتی ترسناک و در عین حال عمیقاً خنده‌دار عالی است. اما چیزی اضافی در ترکیب با Content Warning وجود دارد. به طرز شگفت آوری سالم است. خب، بازی دوم من به هر حال بود. بازی دوم من عالی بود.

شما در یک نوع نسخه تلویزیونی کودکانه یک خانه تخم ریزی می کنید که با آسمان آبی و خورشید و چمن سبز احاطه شده است. شما با سه نفر دیگر هستید – دوستان یا در مورد من غریبه ها – و یک ماموریت دارید: فیلم ترسناکی. برای انجام این کار، یک دسته چراغ قوه را می گیرید و یک نفر دوربین فیلمبرداری را می گیرد و سپس آن را به باغی می کوبید که در آن یک زنگ غواصی سیاه بزرگ وجود دارد. حدس می‌زنم اینجاست که همه چیز از تلویزیون کودکان متفاوت است. شما وارد می شوید و در را می بندید و سپس پیاده می شوید. پایین؟ بالا؟ احساس می کند پایین است. واقعاً احساس می‌کند که پایین است.

تریلر هشدار محتوا

در هر دو بازی‌ام تاکنون از زنگ غواصی به یک مکان بیرون آمده‌ام: این یک غار بزرگ زیرزمینی است که مملو از فلزات پیچ خورده و تکه‌هایی از ساختمان‌های قدیمی است. سایه ها و نوعی خراش مومی روی سطوح وجود دارد که باعث می شود کل مکان به نظر برسد که از زغال سنگ تراشیده شده است. با این حال، جایی، پله‌هایی وجود خواهد داشت که پایین می‌آیند، و در پایین آن پله‌ها اتاق‌های تاریک پر از ماشین‌آلات و… حرکت خواهد بود؟

همه این موارد می توانند کمی بین بازدیدها جابجا شوند. و بله، اساساً خانه برگها است، کتاب داستانی عجیب و غریب افسانه ای درباره خانه ای کوچک که شامل راهروها و اعماق بزرگ است، اما با چهار بازیکن و احساسات. در اولین بازی من به اندازه House of Leaves ظالمانه بود. من با سه بازیکن اسپانیایی که عمدتاً با آروغ زدن ارتباط برقرار می‌کردند، پرتاب شدم. کمی سرگردان شدم، متوجه شدم که چراغ قوه ام را به طبقه بالا رها کرده ام، هرجا که طبقه بالا بود، و بعد چیزی که نمی توانستم ببینم، من و بقیه را کشت.

بازی دوم اما؟ قلب من. من با سه نفر جدید در خانه تلویزیون بچه ها تخم ریزی کردم و این سه لذت مطلق بودند. یک آمریکایی بود که طبیعتاً نقش پدر را بر عهده گرفت. یک پسر ولزی و شخص دیگری بودند که دوربین را کنترل می کردند. همه ما تازه همدیگر را ملاقات کرده بودیم، اما دیدن این رفاقت لذت بخش بود. آنها حتی زمانی که به طور تصادفی تقریباً همه را از زنگ غواصی خارج کردم با کمی تند بودن در کنترل درب، مرا بخشیدند.

طبقه پایین، در تاریکی زغال سنگ، این سه نفر روحیه همه را حفظ کردند. در اینجا دلیلی است که هشدار محتوا ممکن است اینقدر جذاب باشد. شما فقط برای حمل و نقل وسایل یا نجات یا فرار با غارت نیستید. شما آنجا هستید تا یک ویدیو بسازید. بنابراین شما در نقش های مختلف ساخت فیلم قرار می گیرید. فیلمبردار چیزهایی را قاب می‌کرد، اما تهیه‌کننده هم شد و وقتی صدایش کم بود به ما هشدار داد. مرد ولزی نظاره گر چیزهایی بود که فیلمبرداری آن برای ما بالقوه ترسناک به نظر می رسید. پسر آمریکایی یک مجری طبیعی بود – خیلی جذاب! وقتی از پله های بزرگی افتادیم و ناگهان با آن همه ماشین آلات زیر زمین گم شدیم، لحظه ای از دست ندهیم. زمانی که یک عنکبوت غول پیکر از تاریکی بیرون آمد و دو نفر از ما را کشت، به سختی از دست رفت.

آن عنکبوت: بله، اخطار محتوا برای همه نیست. وقتی از تاریکی بیرون آمد، ترسناک بود، تقریباً یک ابله ضد عنکبوت بیرو، اما با صورت صاف مانند اتو بخار. همه اینها را یادداشت می‌کردم زیرا مرا در شبکه‌ها گرفتار کرد و سلامتم شروع به کاهش کرد. اما عمدتاً من می خندیدم، زیرا همه می خندیدند. داشتیم از کشته شدن من توسط عنکبوت فیلم می گرفتیم و عاشقش بودیم. این در شادترین حالت وحشت است. این خانه شادی از برگ است.

من تیمم را تماشا کردم که دوباره به سطح برمی‌گردد، جایی که من همراه با مرد دیگری که مرده بود دوباره شروع به کار کردم. ما به خانه برگشتیم و فیلم خود را در دستگاهی قرار دادیم که یک دیسک به ما داد. دیسک را در تلویزیون طبقه پایین چسباندیم و ویدیوی خود را تماشا کردیم، گپ زدیم، خندیدیم، تمام کارهای احمقانه‌ای را که انجام داده بودیم به یاد آوردیم – اینکه چگونه نیمی از باتری را صرف فیلم گرفتن از ما در حال خارج شدن از زنگ غواصی هدر داده بودیم، و سپس در مورد آن صحبت کردیم. پنج ثانیه گیج از خورده شدن من توسط یک عنکبوت. یک فیلم ترسناک بی حاشیه. منتقدان امیدوارند در اولویت‌بندی بی‌ربط‌ها، نوعی نویسندگی منحرف را ببینند.

به هر حال، من فکر می کنم این حلقه است. شما به امید تبدیل شدن به ویروس در فیلم پول نقد می‌کنید، و سپس درآمدهای ویروسی خود را صرف چیزهایی می‌کنید که می‌توانید آن‌ها را به آن فضای دیگر بازگردانید. بار دوم، پسر آمریکایی یک کفگیر خرید – البته که خرید. اکنون چشمانم را می بندم و می توانم او را ببینم که در زنگ غواصی در حال لم دادن است و منتظر است تا ما به او بپیوندیم و بارها و بارها با خوشحالی کف زدن را به صدا در می آورد. درخشش محض داشتن چنین چیزی در یک بازی.

در واقع همه چیز همین است: از طریق جمع چهار غریبه، نیاز به ساختن یک ویدیو با هم، وحشت های مضحک در تاریکی، وسایل اضافی کوچک احمقانه ای که می توانید بخرید، غیر جدی بودن کامل ماموریت شما، چیزی واقعاً جذاب اینجا وجود دارد، چیزی که این احساس را در بین غریبه ها ایجاد می کند که به طور خلاصه اصلاً غریبه نیستند. شما چیزی را غارت نمی کنید، بلکه چیزی می سازید – و این برای حال و هوای یک بازی بسیار بسیار متفاوت است، به نظر من. مفید است – یکی از آن کلمات وزوز در اتر این روزها که فکر می‌کنم باید مرا آزار دهد، زیرا در مورد هر چیزی که دارای جادوگرها و طلسم‌های پیکسلی و دستور العمل‌ها و قورباغه‌ها باشد به کار می‌رود در حالی که به طرز دیوانه‌کننده‌ای مبهم است. اما این واقعاً سالم بود!

شاید وحشت یک زبان جهانی باشد. شاید لجبازی یک زبان جهانی باشد. چه کسی می داند؟ در حال حاضر تنها چیزی که می توانم به آن فکر کنم این است که آن بازی دوم چه تجربه ای عالی بود و چقدر غم انگیز است که دیگر هرگز آن افرادی را که با آنها بازی کردم را نخواهم دید.