Tomb Raider 1-3 Remastered – تلاشی با دقت اندازه گیری شده و به خوبی اجرا شده

زمانی بود که Tomb Raider به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین سری‌های بازی در جهان شناخته می‌شد، اما چندین دهه بعد، نسخه‌های اصلی تا حد زیادی برای کسانی که با آن‌ها بزرگ نشده‌اند ناشناخته هستند. اینجاست که Tomb Raider 1-3 Remastered وارد بازی می شود، مجموعه ای از نسخه های کاملاً جدید از سه عنوان اول با نورپردازی پیشرفته، جزئیات بهبود یافته، بافت های با وضوح بالا و عملکرد بهتر. Remastered به طور همزمان هم تازگی و هم یکپارچه‌سازی با سیستم‌عامل احساس می‌کند – و من در هفته گذشته آن را بازی کرده‌ام تا مشخص کنم که از نظر بصری، کنترل‌ها و موارد دیگر چگونه در برابر بازی‌های اصلی قرار می‌گیرد.

در سال ۲۰۱۶، من یک قسمت از آن را ایجاد کردم DF Retro که Tomb Raider اصلی را پوشش می دهد جایی که من نسخه‌های پلی‌استیشن، زحل و رایانه شخصی را مقایسه کردم و در عین حال برخی از فناوری‌های زیربنایی را در عمل به نمایش گذاشتم، مانند رندر سه‌بعدی منحصربه‌فرد Sega Saturn. پس از آن ویدیو، صحنه Tomb Raider با انتشار موتور منبع باز Tomb Raider OpenLara به رونق خود ادامه داد و نه تنها ویژگی های بصری چشمگیر جدیدی را به نمایش گذاشت، بلکه جامعه را قادر ساخت تا با انتقال وحشیانه پیش برود. به عنوان مثال، اکنون نسخه هایی از Tomb Raider وجود دارد که می تواند بر روی کنسول های کلاسیک مانند Sega 32x، ۳DO و Game Boy Advance اجرا شود.

خود سری ریبوت شده نیز به نوعی وقفه ای را پشت سر گذاشته است و پس از انتشار Shadow of the Tomb Raider ناپدید می شود و ما منتظر قسمت جدید هستیم. اما در اینجا و اکنون، ما به لطف Aspyr این بازنشر کاملاً جدید سه بازی اول را داریم و به جز چند مشکل جزئی اینجا و آنجا، تجربه من بسیار عالی بوده است.

Tomb Raider 1-3 Remastered – PlayStation/Xbox/PC/Steam Deck/Switch – بررسی فناوری Digital Foundry Tech

زمین بازی ساده است – این نسخه به دنبال ارائه سه بازی اول Tomb Raider با طیف وسیعی از بازی ها است اختیاری پیشرفت ها می توانید با گرافیک پیشرفته از آنها لذت ببرید یا از دارایی های اصلی استفاده کنید. همچنین می‌توانید با کنترل‌های اصلی «تانک» بازی کنید یا یک سیستم آنالوگ کامل مدرن‌تر را انتخاب کنید. نقطه فروش بزرگ در اینجا واقعاً پیشرفت های بصری است و صادقانه بگویم، من فکر می کنم آنها کار فوق العاده ای انجام داده اند. برای حفظ طراحی اصلی بازی Tomb Raider، محیط‌ها به هندسه و طرح‌بندی اصلی می‌چسبند، اما همه چیز پیرامون آن به‌روزرسانی شده است.

اولین چیزی که ممکن است متوجه شوید بافت های کاملاً جدید با وضوح بالا هستند. آن‌ها توانسته‌اند ظاهر و احساس بافت‌های اصلی را حفظ کنند و در عین حال جزئیاتی را که قبلاً وجود نداشت، اضافه کنند. اگر می‌خواهید در هر نقطه‌ای خودتان این دو را مقایسه کنید، می‌توانید فوراً بین گرافیک پیشرفته و اصلی جابجا شوید.

من کاری را که آنها در اینجا انجام داده‌اند دوست دارم – بافت‌ها سعی می‌کنند شبیه نمونه‌های اصلی باشند در حالی که در طول مسیر جزئیات زیادی را لایه‌بندی می‌کنند. بافت های بازسازی شده واقعا زیبایی شناسی و رنگ اصلی بازی اصلی را به گونه ای هدایت می کنند که واقعاً زیبا به نظر می رسد. این تقریباً شبیه یک بازی گمشده اوایل دهه ۲۰۰۰ یا چیزی شبیه به نصب آن است بسته بافت S3TC برای مسابقات Unrealبه لطف ترکیبی از بافت های بسیار ظریف بر روی سطوح ساده.

Aspyr همچنین تغییراتی در مواردی مانند بافت های متحرک ایجاد کرده است – به عنوان مثال، آب با یک بافت سطحی جدید جایگزین شده است که به نظر من به طور کلی بسیار خوب به نظر می رسد. متاسفانه با آب موج دار و مواد سوزاننده موجود در OpenLara همتراز نیست، اما شاید با سبک بصری بازی بهتر عمل کند.

به طور کلی، من فکر می کنم آنها کار خوبی با بافت انجام داده اند. با این حال، در مورد استفاده از ارتقاء بافت های آن با هوش مصنوعی بحث هایی وجود داشت، که چیزی است که ما در ریمسترهای مشابه در گذشته داشتیم. من در این زمینه متخصص نیستم، اما نکته کلیدی در اینجا این است که نشانه‌های آشکار افزایش مقیاس هوش مصنوعی به حداقل می‌رسد و نتیجه نهایی به نظر می‌رسد که با دقت با دست تنظیم شده است. این مانند مجموعه بازسازی‌شده GTA نیست که در آن مشکلات آشکار به دارایی‌ها راه پیدا کرد – اکثر بافت‌ها در اینجا واضح به نظر می‌رسند و از لکه‌نگاری و عجیب‌وغریبی که با ارتقای AI به دست می‌آیند اجتناب می‌کنند.

توسعه دهندگان همچنین ترفندهای بسیار جالبی مانند تلاش برای جعل عمق روی نردبان با استفاده از جلوه های اختلاف منظر را به کار گرفتند. گاهی اوقات ممکن است کمی عجیب به نظر برسد، اما یک افزودنی منظم است.

با این حال، فراتر از این تغییرات، تیم در مدل‌های سه بعدی اضافی نیز استفاده کرده است. بازی‌های اصلی بیشتر از اسپرایت‌ها یا دارایی‌های مناظر بسیار کم استفاده می‌کردند، بنابراین ریمسترها می‌توانند کاملاً متفاوت به نظر برسند – مثلاً چیزهایی مانند چمن را در جایی که قبلاً وجود نداشت اضافه کنید. این کار به اندازه کافی با ذوق انجام می شود تا باعث غرق شدن نشود و من فکر می کنم که ارائه را تا حد زیادی بهبود می بخشد.

Aspyr حتی تا آنجا پیش رفت که نسخه‌هایی با وضوح بالا از منوها و ویدیوهای مختلف بازی ایجاد کرد و ظاهراً از ارتقاء AI برای بخش ویدیو استفاده می‌شد. اینها به اندازه کافی خوب به نظر می رسند، اگرچه با توجه به وضوح پایین کلیپ های اصلی، تنها کارهای زیادی می توانید انجام دهید. منوها موفقیت چشمگیری دارند و تبادل فوری بین موسیقی اصلی و بازسازی شده، جلوه های صوتی و جلوه های بصری را ارائه می دهند. حتی می‌توانید با فشار دادن بالا و پایین، در میان نسخه‌های بازسازی‌شده منوهای اصلی هر یک از سه بازی پیمایش کنید. این یک لمس عالی است.

یکی دیگر از پیشرفت های کلیدی در روشنایی نهفته است. Tomb Raider اصلی از ترکیبی از نور استاتیک و نورپردازی در هر راس برای اجسام پویا استفاده می کند. برای سال ۱۹۹۶، این یک راه حل سریع بود که حس روشنایی و تاریکی را در خود مقبره ایجاد می کرد، اما محدودیت های بسیار جدی دارد. با این حال، با Remastered، به نظر می‌رسد که توسعه‌دهندگان نورپردازی مدرن‌تر را در سطوح پیاده‌سازی کرده‌اند، در حالی که شاید از نوعی سیستم کاوشگر نور برای اجازه دادن به مشارکت در اشیاء پویا استفاده می‌کنند.

در نتیجه، بازی نه تنها نور و سایه را با دقت بیشتری به تصویر می‌کشد، بلکه انتقال رنگ را نیز به تصویر می‌کشد. وقتی وارد اتاقی می‌شوید که دارای ویژگی‌های عمدتاً قرمز است، درخشش قرمز ملایمی را روی شخصیت‌ها و در سراسر اتاق مشاهده خواهید کرد. ما به هیچ ویژگی ردیابی پرتوی فانتزی یا چیز دیگری نگاه نمی‌کنیم، اما این عبور نور جدید بسیار عالی به نظر می‌رسد و جهان را با نورهای طبیعی‌تری پر می‌کند که در واقع با اشکال هندسی ساده به خوبی بازی می‌کند.

تنها اخطار در مورد این رویکرد این است که برخی از مناطقی که بیش از حد و به طور غیر واقعی روشن شده بودند، اکنون به دلیل رفتار نور واقعی تر بسیار تاریک تر به نظر می رسند. این می‌تواند پیمایش بخش‌های خاص یا یافتن اشیایی را که ممکن است به آن‌ها نیاز داشته باشید دشوارتر کند. من خودم زیاد با این موضوع مبارزه نکردم، اما بازیکنان جدید ممکن است. حداقل فاصله قرعه کشی گسترش یافته است – اکنون می توانید در هر سطح دورتر را ببینید.

تغییر اساسی دیگر شامل شخصیت‌ها می‌شود که همگی دارای مدل‌های دقیق‌تری هستند که شباهت بیشتری به دور اول بازی‌های Tomb Raider توسعه یافته کریستال داینامیکس دارند. حتی بهتر از آن، کات سین های بلادرنگ اکنون دارای انیمیشن واقعی چهره برای مطابقت با دیالوگ هستند – این چیزی است که در مورد نسخه های اصلی که در آن ها به سادگی از سرهای برجسته استفاده می کردند صادق نبود. در حالی که این ارتقاء بصری ممکن است برای همه جذاب نباشد، من متوجه شدم که تعادل خوبی بین یکپارچهسازی با سیستمعامل و مدرن برقرار می کند که بسیار مورد استقبال قرار می گیرد. مهمتر از همه، سطح خوانایی، جدای از مشکلات گاه به گاه نور، کلید طراحی مرکزی Tomb Raider است و در اینجا به خوبی بازتولید شده است.

حال، حالت گرافیکی کلاسیک در نسخه Remastered در نگاه اول یکپارچهسازی با سیستمعامل مناسب به نظر می رسد، اما در واقعیت، بیشتر یک نسخه ایده آل از Tomb Raider است. به عنوان مثال، Tomb Raider for DOS که در حالت نرم افزاری اجرا می شود، از یک پالت رنگی هشت بیتی با نوارهای قابل مشاهده زیاد استفاده می کند، بدون اینکه به تاب برداشتن بافت و سایر مسائل اشاره کنیم. در حالی که دارایی های اولیه یکسانی دارد، بسیار متفاوت از حالت گرافیکی کلاسیک در Remastered به نظر می رسد – و همین امر برای هر یک از نسخه های شتاب سه بعدی نیز صادق است.

به همین دلیل است که احساس می‌کنم حالت گرافیکی کلاسیک در Tomb Raider Remastered یک حد وسط خوب را نشان می‌دهد – دارایی‌های اصلی را حفظ می‌کند اما امکان رندر با وضوح بالا و افزایش عمق رنگ بدون استفاده از فیلتر بافت را فراهم می‌کند که در صورت اعمال با وضوح پایین بسیار زشت به نظر می‌رسد. بافت ها

Tomb Raider 1-3 Remastered اساساً بر روی هر پلتفرم فعلی و آخرین نسل موجود است. برای این ویدیو، بازی را روی Xbox Series X و S، PS5، PC، Steam Deck و Switch تست کردم اما روی Xbox One و PS4 نیز اجرا می شود. من نیازی به آزمایش تک تک نسخه‌ها احساس نکردم، زیرا این نسخه‌ای است که در آن احساس می‌کنم می‌توانید از نتایج موجود در کنسول‌های دیگر استنباط کنید و تعیین کنید که همه تجربه خوبی خواهند داشت.

منظورم چیست؟ خوب، بیایید ضعیف ترین سیستم را در نظر بگیریم – Nintendo Switch. این یکی ۱۰۸۰p60 را در حالت docked یا ۷۲۰p60 را در حالت قابل حمل ارائه می دهد. اساساً گزینه های نمایش سیستم را به حداکثر می رساند و این کار را بدون عرق کردن انجام می دهد. در هر موقعیتی، حتی با یک سکسکه در نرخ فریم مواجه نشدم. به خاطر داشته باشید، همیشه این احتمال وجود دارد که در جایی بعد از بازی یک افت اتفاق بیفتد، اما، حتی اگر اینطور باشد، من استدلال می‌کنم که عملکرد تقریباً بی‌عیب و نقصی را دنبال می‌کنیم.

کنسول‌های قدرتمندتر مانند Xbox Series X و PS5 نیز کالاها را با خروجی ۶۰ فریم بر ثانیه ۴K عالی ارائه می‌دهند که تیغ تیز است و بدون هیچ مشکلی اجرا می‌شود. Xbox Series S با نسخه ۱۴۴۰p60 نیز به خوبی ارائه شده است. به طور خلاصه، هر نسخه کنسولی که من تست کردم واضح و پایدار است – اما یک هشدار بزرگ وجود دارد و آن حالت کلاسیک است.

بسیار شبیه به نسخه های اصلی، حالت کلاسیک خود را به ۳۰ فریم در ثانیه محدود می کند و متأسفانه با مشکلات سرعت فریم نیز همراه است. این باعث می‌شود که بازی با تکان‌های اضافی در هر کنسول به نظر برسد. من متوجه شدم که این یک مشکل بزرگ و منطقه ای است که در آن Remastered در مقایسه با OpenLara که هیچ محدودیتی ندارد، یکنواخت است. با توجه به این موضوع، می‌توانم بگویم حالت کلاسیک اساساً به یک پچ نیاز دارد تا آن را به حالت نافذ برساند.

نسخه PC شاید جالب تر باشد. همانطور که انتظار می رفت، نیازمندی ها بسیار کم است و از سخت افزارهای مربوط به سال ۲۰۱۲ بدون مشکل پشتیبانی می کند. من تصور می کنم می تواند مقیاس کمتری داشته باشد، اما به نظر می رسد یک برنامه ۶۴ بیتی است که این الزامات را کمی افزایش می دهد. با این حال، چند مورد عجیب و غریب وجود دارد که شایسته است در اینجا ذکر شود.

اول اینکه گزینه های گرافیکی در این بازی صفر است و منظورم همین است. نه گزینه ای برای تغییر وضوح وجود دارد، نه تنظیمات گرافیکی، نه چیزی – شما آن را راه اندازی می کنید و می رود – همین. روی کاغذ، این واقعاً بد است، اما در واقعیت، شاید معامله بزرگی نباشد زیرا به نظر می‌رسد که به نظر می‌رسد که تنظیمات فعلی دسکتاپ و نرخ تازه‌سازی شما را هدف قرار می‌دهد. اگر روی دسکتاپ روی ۴K120 هستید، این همان چیزی است که در بازی دریافت خواهید کرد و الزامات آن به قدری کم است که احتمالاً به هر حال نیازی به تنظیم چیزی نخواهید داشت.

با این حال، مسئله بزرگتر به نحوه ترسیم صفحه بستگی دارد. وقتی برای اولین بار آن را بارگذاری کردم، از اینکه چقدر تصاویر تند و تیز به نظر می رسید شگفت زده شدم. نرخ فریم به خودی خود بالا بود، اما یک تکان متناوب وجود داشت که منجر به یک تجربه روانی قابل توجه کمتر در مقایسه با کنسول ها شد. من یک سری چیزها را امتحان کردم قبل از اینکه در نهایت به راه حل دست پیدا کنم.

برای کاربران کارت گرافیک Nvidia، در کنترل پنل Nvidia باید “Prefer Layered on DXGI Swapchain” را در تنظیمات “Vulkan/OpenGL present method” انتخاب کنید. در مورد من، فعال کردن این موضوع به طور کامل مشکل را حل کرد و منجر به تجربه‌ای کاملاً روان شد، اما واضح است که این چیزی است که معمولاً از هیچ بازیکنی انتظار نمی‌رود آن را انجام دهد و اکثریت قریب به اتفاق کاربران حتی نمی‌دانند چنین گزینه‌ای وجود دارد.

در مورد AMD و اینتل کاربران باید به یک راه حل کمی ظریف تر متوسل شوند – اساساً باید OpenGL بافر سه گانه را در کنترل پنل خود مجبور کنید. این بیشتر لکنت ها را پاک می کند، اما نه همه را – من هنوز در این مورد با سکسکه های جزئی در زمان فریم مواجه شدم. امیدواریم بتوان این راه‌حل‌ها را با یک اصلاح رسمی در یک پچ آینده جایگزین کرد، زیرا نسخه PC در غیر این صورت امکان نرخ فریم بسیار بالاتر از ۶۰ فریم در ثانیه را فراهم می‌کند که یک ویژگی عالی است.

همچنین احساس می‌کنم Tomb Raider به‌طور عجیبی روی کیبورد بهترین بازی را می‌زند – کنترل‌ها دقیقاً به همین شکل هستند و این پلتفرمی است که از بازی در آن بیشتر لذت بردم. ممکن است عجیب به نظر برسد، اما به آن ضربه بزنید.

این بازی همچنین به خوبی بر روی Steam Deck اجرا می شود، بدون ایرادات مدیریت swapchain در رایانه شخصی. حتی فریم تایم عالی و ۹۰ فریم در ثانیه را در مدل OLED می‌رساند – این پلتفرم را به یک پلتفرم عالی برای انجام این بازی‌ها تبدیل می‌کند.

بنابراین، وقتی تمام نسخه‌های مختلف را در نظر می‌گیریم، فکر می‌کنم Tomb Raider آنچه را که قصد دارد در طیف کامل کنسول‌ها ارائه کند، کاملاً انجام می‌دهد. نسخه PC از نظر فنی بهترین نسخه است، اما تنها در صورتی که آن را به درستی با استفاده از کنترل پنل کارت گرافیک خود پیکربندی کنید.

با برداشتن یک قدم به عقب، جالب است بدانیم که Tomb Raider در متن دوران مدرن چگونه ظاهر می شود – بالاخره این یک سریال بسیار محبوب در دهه ۹۰ بود، اما با پخش آن امروز کمی تعجب کردم که اینطور بود با توجه به چالش شدید آن، به طور گسترده ای لذت برد. شخصاً، پس از بازگشت به Tomb Raider متوجه شدم که کاملاً درگیر گیم پلی آن هستم، به گونه ای که انتظارش را نداشتم. می دانستم که بازی های مدرن چیزهایی مانند پریدن و صعود را ساده کرده اند، اما این واقعاً به من یادآوری می کند که چقدر از دست داده ایم.