بررسی کودکان خورشید – ترکیبی هیجان انگیز از بازی های زمان گلوله و پازل

ترسناک و سخت، کودکان خورشید اوج دقت تاکتیکی و شکستن یک پازل قاتل را مخلوط می کند.

همانطور که تصور می شود فقط هفت طرح داستانی اصلی وجود دارد، شاید بتوان گفت که ژانرهای کمی از بازی های ویدیویی برای کشف باقی مانده اند. بعد از چهل سال بازی، من آنهایی را که ترجیح می دهم می شناسم، و آنها معمولاً جهان های سایه و ناراحت کننده ای هستند که خون و گلوله می ریزند. پس چقدر عجیب است که این مدت بدون یک بازی که نه تنها چندین مورد از اینها را با هم ترکیب می کند، بلکه به شیوه ای شیک و تحریک آمیز نیز انجام می دهد، سپری کرده است.

اگر نام فرزندان خورشید افکار فوری جوزف سید و فرقه‌های مضحک را فرا می‌خواند… خوب، به شما تبریک می‌گویم. درست حدس زدی دوست من در حالی که کمی به صراحت فاش شده است – برخی از چیزهایی که در مورد داستان کودکان خورشید می آموزیم از طریق انیمیشن های کوتاه آن است. برخی از آنها از طریق سرنخ های ظریف درون بازی به دست می آیند – این چیزی است که می توانم به شما بگویم: شما The Girl هستید و The Girl است آپپلکسی. او با یک تفنگ تک تیرانداز، یک گلوله و خشم فروخورده کافی برای قدرت بخشیدن به یک شهر کوچک، ماموریت دارد تا فرقه اصلی را با خاک یکسان کند، همراه با هر روحی که تاکنون به آن متصل شده است.

در حالی که این تنظیمات به تنهایی برای برانگیختن علاقه من کافی بود، جادوی Children of the Sun این است که حتی اگر در Steam به عنوان یک تیرانداز تگ شده است… خوب، اینطور نیست. بله، شما یک اسلحه در دست دارید، و بله، اعضای بدنتان را به اندازه کافی به رنگ قرمز در می‌آورید تا Sniper Elite سرخ شود، اما Children of the Sun ابتدا یک بازی پازلی است. همانطور که تنها گلوله، The Girl – بسیار شبیه به چارلی مک گی از Firestarter یا کری، آه، کری – با یک قدرت تله حرکتی آغشته است که به او امکان می دهد پس از شلیک گلوله، مکان رفتن گلوله را کنترل کند. این بدان معناست که صرف نظر از اینکه چه تعداد فرقه‌گرا در حال تلاش هستند، دختر می‌تواند کنترل گلوله را در دست بگیرد و مطمئن شود که می‌تواند جمجمه آخرین مرد ایستاده را با یک شلیک کند… و معما در آنجا نهفته است.

چرا اینقدر خشمگین دختر در ابتدا مشخص نیست، و – اگر توجه کافی به سینما ندارید – ممکن است در پایان نیز مشخص نباشد. Children of the Sun هیچ دیالوگی ندارد و داستان آن از طریق فیلم‌های سینمایی مختصر و بسیار شیک در حین پیشرفت در هر سطح روایت می‌شود، بنابراین میزان حذف شما بستگی به میزان توجه شما دارد. با این حال، یک نگاه گذرا به The Girl در عمل برای القای این اعتقاد غیرقابل تزلزل کافی است که حتی با هم، چارلی و کری در مجموع آنقدر خشم ندارند تا دختر را پر کنند. صورتیچه رسد به کل بدنش

و زمان خوبی است. محدوده نقشه، برچسب زدن به دشمنان، مکان یابی اهداف پنهان، شناسایی تله های محیطی که می توانند کار کثیف را برای شما انجام دهند. فرزندان خورشید نیست سرگرم کننده برای بازی، نه حداقل به این دلیل که گرافیک های آغشته به نئون و انفجارهای خونین و صداگذاری پرتنش به نظر می رسد از راه خود خارج می شوند تا شما را تا حد امکان ناراحت کنند. اما زمانی که شما آن را به درستی دریافت کنید؟ وقتی گلوله شما علامت نهایی روی نقشه را می شکافد و کلمه “مرده” – استایلیزه شده و به رنگ زرد قناری – به طور پیروزمندانه روی صفحه چشمک می زند؟ یادم نمی آید آخرین باری که یک بازی باعث شد از این بد بودن اینقدر احساس خوبی داشته باشم.

دلیلش این است که آسان نیست. شما نه تنها در حال مبارزه با پالت رنگی ناخوشایند و یک نقطه شروع تکان دهنده هستید (اوه، ساعاتی را که می توانم در دامنه تپه تلف کنم، مایل ها خارج از کمپ Far Cry، بی سر و صدا دشمنان را یک به یک علامت گذاری کنم و از بین ببرم، تا زمانی که دیگر کسی باقی نماند. زنده باشید تا زنگ خطر را به صدا در بیاورید؛ هرچند در اینجا چنین تجملی وجود ندارد)، اما شما همچنین باید قربانیانی را که در داخل ساختمان‌ها مخفی شده‌اند و توسط زره‌های مخصوص یا حتی قدرت‌های روانی خود محافظت می‌شوند، پیدا کنید.

گاهی اوقات شما باید به دشمنان اجازه دهید در اطراف پرسه بزنند، تا خطوط دید بهتری را باز کنید تا عکس های خود را با زنجیر زنجیر کنید و به همه مناطق برسید. در مواقع دیگر می‌توانید از وسایل نقلیه یا بشکه‌ها یا دیگر وسایل محیطی استفاده کنید – برای مثال، به ندرت ایده بدی است که به شما در بررسی صحنه کمک کند. به‌علاوه، هر سطح را می‌توان به روش‌های مختلف، از طریق ابزارهای مختلف تکمیل کرد، و در اینجا قابلیت بازی مجدد معنادار زیادی وجود دارد، به‌ویژه که یک تابلوی امتیازات (غیر قابل انصراف) وجود دارد که هر دور را با توجه به فاصله امتیاز می‌دهد. سفر کردید، زمان صرف شده، اعضای بدنی که سوراخ کردید، انفجارهایی که ایجاد کردید، و کشتارهای متعددی که انجام دادید. حتی انواع دشمن‌هایی که از بین می‌برید و زمان هدف‌گیری‌تان می‌تواند بر امتیاز نهایی شما تأثیر بگذارد، به خصوص اگر از من سریع‌تر باشید – که سخت نیست (من به شما گفتم که بهترین قسمت از چهل سال است که بازی می‌کنم) – و می تواند بسیاری از آن امتیازات را چند برابر کند و همچنین هدف پاداش هر سطح را تکمیل کند.

فرزندان خورشید شما را به خاطر شکست جریمه نمی کند. اگر چیزی از آن انتظار دارد. گاهی اوقات هیچ راهی برای فهمیدن اینکه قرار است بدون شلیک تصادفی به نقشه، کاهش سرعت آن و نگاهی خوب به اطراف، بفهمید چه کاری باید انجام دهید، به خصوص اگر ساختمان ها یا وسایل نقلیه ای دارید که دور از دید پنهان شده اند. اما در حالی که هیچ سیو سطح متوسطی وجود ندارد – چیزی که کمی دردناک است، به خصوص زمانی که بعد از نیم ساعت نظارت پرمشقت به هم ریخته اید و ۱۴ نفر از ۱۵ دشمنی را که قرار است از بین ببرید، کشته اید – بازی با مهربانی برچسب های شما را حفظ می کند. برای شما حتی از آخرت

اگر به نظر می رسد که ممکن است در نهایت تکرار شود، نگران نباشید. سطوح از استقبال خود دور نمی‌شوند و بعد از هر زوج با نوع جدیدی از دشمن آشنا می‌شوید یا قدرت تله‌کینتیک متفاوتی را باز می‌کنید و لایه جدیدی از پیچیدگی را اضافه می‌کنید. اینها معمولاً از طریق یک آموزش مختصر معرفی می شوند، که بسیار مورد قدردانی قرار می گیرد، اگرچه حتی در آن زمان نیز مدت زیادی طول کشید تا به مکانیک هدف گیری مجدد عادت کنم. شما باید همان فرمانی را بزنید (ماشه سمت چپ روی کنترلر، در مورد من) که از قبل برای کاهش سرعت گلوله استفاده می‌کنید، که منجر به برخی از شلیک‌های ناخوشایند می‌شود – به خصوص در پایان بازی زمانی که به شما نیاز است. با سرعت و دقتی که به طور طبیعی به من نمی رسد، ضربات را آهسته، افزایش دهم و دوباره هدف قرار دهم. (و در حالی که ما در مورد کنترلرها صحبت می کنیم، وقتی استیم می گوید که Children of the Sun کاملاً از کنترلر پشتیبانی می شود، باور نکنید: من قادر به تعامل با مینی بازی های آن بدون ماوس نبودم، پس این را در نظر داشته باشید.)

این دقیقاً از آن نوع بازی‌هایی نیست که بتوانید به آرامش برسید و ساعت‌ها در آن غوطه‌ور شوید. پالت رنگ متضاد و جلوه‌های صوتی رنده‌ای، بازی را برای مدت طولانی دشوار می‌کند، حتی اگر خود گیم‌پلی به طرز عجیبی مغناطیسی باشد. من همچنین گمان می‌کنم که برخی از سطوح پیچیده‌تر بازی – من به شما نگاه می‌کنم، “Open Mic Night in Hell” – ممکن است برخی از بازیکنان را در اوایل ناامیدی از کار بیاندازند. گاهی اوقات، پیچیدگی می تواند بسیار تنبیه کننده باشد.

گفتنی است، با مدت زمان متوسط ​​چهار تا شش ساعت، بسته به سرعت انگشتان و مغز شما، بچه های خورشید شما را برای یک زمان خوب، نه مدت طولانی، می خواهند، که به این معنی است که بازیکنان به دنبال یک بازیکن هستند. گیج کننده باید از طرف مقابل بیرون بیاید درست به اندازه کسانی که تشنه چالش صعود به جدول امتیازات هستند. بچه‌های خورشید با استفاده از زاغ‌هایی از طیفی از ژانرهای مختلف – ترسناک، تیراندازی و گیج‌های مغزی – صفحه‌ای تاریک و خوشمزه از همه چیزهای مورد علاقه من است که به شیوه‌ای شگفت‌انگیز بدیع سرو می‌شوند. آن را از دست ندهید.

نسخه ای از کودکان خورشید برای بررسی توسط Devolver Digital ارائه شد.