بررسی Pacific Drive – یک کابوس خسته‌کننده و عجیب دوست‌داشتنی

یک داستان تنبیه‌کننده، خشم‌آمیز، یا یک داستان عاشقانه بی‌نظیر بین راننده و ماشین، انسان و منطقه؟ پسفیک درایو هر دو است و سپس مقداری.

روز دیگر یک را خواندم مصاحبه قدیمی با هیدتاکا میازاکی، کارگردان FromSoftware پشت Dark Souls و Elden Ring، و به نظر می‌رسد که در اینجا بسیار مرتبط است. او گفت: “من یک مازوخیست بزرگ هستم، بنابراین وقتی چنین بازی هایی می سازم… می خواهم با من اینگونه رفتار شود.” “”من می خواهم اینگونه کشته شوم!اینطوری درست می کنم! فقط گاهی اوقات دیگران آن را درک نمی کنند. برای خوشحالی من است.» مصاحبه کننده او در میان می گوید: «واقعا؟ آیا می‌خواهی در اعماق جنگل کشته شوی، با مشت یک قارچ بزرگ؟

“بله، بله. و منطقه نفرین… وقتی نفرین می شوم-“

مصاحبه کننده: “میخوای از رگبار تیر بمیری؟!”

میازاکی: “خوشحال کننده است. من این را دوست دارم، فقط می خواستم بر آن تاکید کنم!”

هیدتاکا میازاکی عاشق Pacific Drive است. در جستجوی جاده‌ای خود در قلب منطقه نفرین‌شده و سرکش این بازی، کتک خورده‌ام، شکسته شده‌ام و تصادف کرده‌ام. ضربه خوردم، گیر کردم، با تشعشع منفجر شدم، به داخل یک گودال فرو رفتم، به درخت شلیک کردم و همچنین، بیش از یک بار، وقتی سعی کردم آن را ببندم، بوسیله صندوق عقب ماشین خودم به آرامی روی سرم بسته شده بودم.

تفاوت در اینجا، در شمال غربی اقیانوس آرام مرطوب، این است که در واقع بسیار نادر است که هر یک از اینها منجر به مرگ مناسب شود. در عوض، این مقدمه ای است برای بازگشتی به شدت کبود شده به خانه امن کوچک شما در یک گاراژ، جایی که جیب های پر از ترکش های عجولانه بیرون آورده شده را تکان می دهید، خودتان را وصله می کنید، ماشین خود را وصله می کنید و برای یک دور دیگر به آنجا باز می گردید. به نوعی، این احساس حتی مازوخیستیک‌تر از مرگ با رگبار تیر است: این یک پودر انتخابی است که می‌توانید بارها و بارها زندگی کنید. بقا تنها تابعی از فرار است، هرگز پیروز نمی شود. و بر خلاف میازاکی سان و ذائقه او برای قارچ زنی، من هنوز تصمیم قطعی ندارم که آیا واقعاً از آن لذت می برم یا نه.

برای دیدن این محتوا، لطفاً کوکی‌های هدفمند را فعال کنید.

تنظیمات کوکی را مدیریت کنید

همه اینها، باید تاکید کنم، کاملاً عمدی است. Pacific Drive ظاهراً یک بازی بقا غارت‌آمیز است که با کمی ترسناک محیطی همراه است – اما یک کمدی است، بی شباهت به خنده‌دار بودن بازی‌های FromSoftware یا اخیراً Helldivers 2 نیست. ، نوعی Roguelike – ساختاری که برای بهترین لحظاتش ضروری است، اما همچنین در قلب برخی از مبارزاتش قرار دارد.

در حین رانندگی در اطراف جنگل‌های دوست‌داشتنی، تا حدی غیرقابل توضیح نزدیک به منطقه افسانه‌ای، یک زمین آزمایشی دولتی که مدت‌ها تخلیه شده بود، احاطه شده با علائم هشدار دهنده، هوای عذاب قریب‌الوقوع و یک دیوار بزرگ ۳۰۰ متری، ناگهان متوجه می‌شوید که در داخل آن فرو رفته‌اید. همه چیز کمی عجیب و غریب می شود، همانطور که در اینجا انجام می شود، و تنها راه فرار شما از طریق یک ماشین عجیب و غریب در نزدیکی است، در جهت چند توپ عجیب و غریب منطقه کنجکاو که سیگنال شما را می گیرند و مسیرهای یک طرفه را می فرستند. از طریق رادیو آن‌ها شما را به خانه امن می‌برند – گاراژی که با صدایی بی‌جسم و بی‌جسم به‌شدت بی‌نقص به نام Oppy نگهداری می‌شود، که به عنوان پایگاه شما عمل می‌کند. از اینجا، شما باید برای آنتن‌های رادیویی، مأموریت‌های شناسایی و مهم‌تر از همه، مواد خام را به شکار رفت‌وآمد بپردازید، که از آن‌ها چرخ‌ها و پانل‌های درب و چراغ‌های جلوی انعطاف‌پذیرتری می‌سازید که به شما امکان می‌دهد بیشتر سرمایه‌گذاری کنید – جمع‌آوری بیشتر، برای سرمایه‌گذاری بیشتر. و بقیه چیزها را می دانید، هدف نهایی فرار شماست، و شاید کمی حل معمای کلاسیک در طول راه.

تعداد انگشت شماری از اجراها – شما می توانید داستان اصلی را در مناطق خاصی دنبال کنید یا موارد دیگر را برای یافتن منابع یا تکه های داستان جستجو کنید – بی رحمانه خواهد بود. پسیفیک درایو دارای سیل سیستم‌هایی است که همگی تا حدی بیش از حد روشن شده‌اند، تقریباً مانند نورافکن‌های جانبی، مخزن سوخت یدکی و محفظه ذخیره‌سازی قفسه‌ی سقف برای خودروی قدیمی قدیمی‌تان که بیشتر به کار می‌روید. در ابتدا آنها بسیار زیاد هستند. درخت ارتقاء گسترده است، گستره منابع اولیه و پیشرفته گسترده است، وسعت کارهایی که می توانید انجام دهید – و کارهایی که برای انجام آنها نیاز دارید – وسیع تر از فضایی است که در کوله پشتی و انباری برای حمل همه آنها دارید.

که با اصول خود گیم پلی ترکیب می شود، عمدا و، من فکردر نتیجه الهامات آن، به طرز درخشانی مبهم است: پیک نیک کنار جاده، قصه هایی از حلقه، استاکر، استالکر – همه، به ویژه نسخه های اصلی، با توانایی آنها در به تصویر کشیدن غیرقابل نمایش تعریف می شوند. به عنوان مثال، Anchors را در نظر بگیرید، یک دوهیکی که برای بازگشت از یک منطقه در منطقه لازم است، اما همچنین برای تامین انرژی دستگاهی که به شما این ارتقاهای تحقیقاتی را نیز می دهد. این ساختار عجیب و غریب را با استفاده از این نقشه عجیب و غریب، با این نماد پیدا کنید، سپس گوی را از ساختار بردارید و بگذارید… دوباره کجا؟ همان‌طور که همه اینها توضیح داده می‌شد، نقطه‌ای که بار اول دنبال کردم، از بین رفته است. صبر کنید، شاید من فقط آن را می گرفتم زیرا برای آن مأموریت داستانی به آن نیاز داشتم. اوپی چیزی در مورد آن گفت که تا زمانی که در ساختار باقی بماند، همه چیز را ثابت نگه دارد. و حالا دنیا در حال از هم پاشیدن است و یک گوی عجیب و غریب، میخ‌دار و پرنده از ناکجاآباد بیرون آمده و مانند یکی از آن دانه‌های سواری به ماشین من چسبیده است، و ماشین اکنون به سمت من بوق می‌زند. آیا می توانم آن را برگردانم؟ نه؟! آااااااااااااااا

منطقه به شدت وحشتناک است. همیشه تاریک، حتی به ظاهر در ظهر، با یک چرخه طنزآمیز روز و شب که مانند یک شوخی در آب و هوای شمال غربی اقیانوس آرام پخش می شود. آب و هوای نامساعد معمولی وجود دارد و سپس انواع مختلفی از آب و هوای نامساعد مبتنی بر Zone وجود دارد که به عنوان تعدیل کننده برای هر بخش عمل می کند. یکی از سرگرم کننده ها ابرهای خاص است – اسمش را فراموش کرده ام – که به صورت تندبادهای شدید هیستریک تظاهر می کنند که شما را از جاده خارج می کند و به دنبال آن خوشه های ناگهانی رعد و برق. این یکی برای من در منطقه ای که با چند “ناهنجاری” به خوبی در هم تنیده شده بود ترکیب شد. در این مورد، گوی‌های درخشان ویژه‌ای که در حین رانندگی، سرعت ماشین شما را برای مدت کوتاهی قبل از کوتاه کردن همه چیز به شدت افزایش می‌دهند، و باری از موانع باطل به نام “چپ-راست” که در صورت غش کردن، شما را به شدت به بیرون می‌چرخانند. با آنها همپوشانی داشته باشد.

و این حتی در رابط کاربری نیز تاثیری ندارد، مه‌ای از ابهامات ضربه‌ای برای یک چیز، نگه‌داشتن برای دیگری، که حداقل باید تا حدی طوری طراحی شده باشد که عمداً ناخوشایند باشد – یک شوخی کوچک، فرصتی برای کارهای بیشتر طنز چوبه دار من به سرعت قفل یک دستاورد را برای ۲۰ بار حرکت دادن ماشین بدون خارج کردن آن از پارک باز کردم. تمام عملکردهای خودرو – برف پاک کن ها، چراغ های جلو، درها، احتراق، نقشه – دستی هستند و به همین ترتیب به طرز شگفت انگیزی قابل لمس هستند. دنباله‌های بی‌پایان بازگشت سریع به سمت ماشین، زیرا همه چیز در منطقه به ناچار دوباره فرو می‌ریزد، برف پاک کن‌های شیشه جلو را به جای احتراق روشن می‌کنند – جرقه را روشن کنید خاموش وقتی قبلا روشن بود، چکمه را روی سر خود ببندید (دوباره). و سپس وضعیت بسیار بسیار زیاد ماشین شما را شرط می کند و با آن چوب می شود. یک چراغ جلو شکسته است، در راننده از بین رفته است، لاستیک عقب سمت چپ در حال پنچر شدن است، همه چیز با انرژی آبی عجیب و غریب سوسو می زند، زیرا من به تازگی به یک ستون غافلگیر کننده با برق Zone برخورد کردم و همچنین یک لاستیک دریافت کردم. بیت ها سوخت کم

وای این بازی خسته کننده است و در ابتدا خیلی زیاد است، ترکیبی از سردرگمی، سادیسم ظاهری طراحی، خطر دائمی سرنوشتی بدتر از مرگ – انتقال مجدد به گاراژ بدون هیچ‌کدام از منابع شما، با ذخیره آنها در مناطق دوردست منطقه منتظر برای بهبودی خود، و تمام آن زمانی که در آماده سازی و تعمیرات و خود ناوبری سرمایه گذاری کردید رفته. اما بعد: سرکش.

برای نجات، جادوی واقعی آن ژانر ظاهر می شود، زیرا با هر اجرا کامل یا حتی ناقص، تعادل قدرت در Pacific Drive تغییر می کند. با منابع جدید، بلکه دانش جدید – نه فقط از نوعی که از اسکن ناهنجاری‌ها و ساختارها وارد بازی می‌شوید، بلکه دانش واقعی از حوادث، خطاها و شکست‌ها آموخته شده است. در نهایت شما بر منطقه تسلط ندارید، بلکه نوعی احترام متقابل، یک همزیستی محتاطانه و بی میل به دست می آورید. در این دویدن، با برداشتن هیچ یک از لنگرهایتان فراتر از لنگرهایی که برای رسیدن به خانه نیاز دارم، اذیتتان نمی کنم، اگر به من اجازه دهید در چیزی نزدیک به آرامش بین همه این خانه های متروکه و ماشین های زنگ زده در موردش فکر کنم.

در بیشتر زمانم در پاسیفیک درایو سعی کردم به این فکر کنم که شخصیت اصلی چه کسی است – چیزی که با صداقت هرگز واقعاً مهم نیست، اما هنگام جمع‌بندی چیزها خط خوبی ایجاد می‌کند. این شما نیستید، در بازی – در اول شخص و محدود به دریافت گپ رادیویی یک طرفه، شما حتی دست یا پای خود را نمی بینید، یا غرغر می کنید که با درخت دیگری برخورد می کند، چه رسد به صحبت کردن. پاسخ های آسان احتمالاً منطقه یا ماشین است که هر کدام شخصیت خاص خود را دارند – اولین دمدمی مزاج. دوم، جرأت دارم بگویم، کمی عاقلانه؟ اینطور به من بوق نزنید – اما حتی این هم کمی ساده به نظر می رسد.

در واقع، من مطمئن نیستم که اصلا وجود داشته باشد. در بهترین حالت ممکن است گاراژ باشد. در اینجا، بین سرمایه‌گذاری‌های شدید و گاهی اوقات آشکارا لذت‌بخش در بیابان، شما بازی واقعی Pacific Drive را انجام می‌دهید. سرهم بندی، پالایش، ارتقاء و نقشه برداری. بلکه کسر، درس آموزی و برنامه ریزی. یک سیستم کوچک فوق‌العاده وجود دارد که این را خلاصه می‌کند، چیز مورد علاقه من درباره Pacific Drive – چیزی که در واقع باعث می‌شود فکر کنم واقعاً هستم انجام دادن لذت بردن از این باغ شکنجه وحشتناک یک بازی – در دستگاه تشخیص برای چیزی به نام “کورک ها”.

رفتارهای عجیب و غریب رفتارهای عجیبی هستند که به نظر می رسد خودروی شما به طور تصادفی از آن استفاده می کند. اما، بدبختانه، اینها قبل از اینکه شما با آنها آشنا شوید، خود را به شما معرفی می کنند. در یک نقطه کاپوت خودرو در زمان‌های بسیار نامناسب باز می‌شد – در حین حرکت دیوانه‌وار تا نقطه استخراج، وقتی دیوانه‌وار از برخی مانکن‌ها دور می‌شوید که ثابت هستند اما قطعاً وقتی نگاه می‌کنید به موقعیت‌های جدید می‌روند، و غیره. یک چیز عجیب و غریب، و آنها از طریق یک منطق ساده و کمی حدس و گمان تشخیص داده می شوند و حل می شوند – عمداً، هوشمندانه، مانند یک مکانیک واقعی ممکن است خودشان به دنبال تعمیر چیزها باشند. تئوری خود را به این رابط کامپیوتری DOSBox یکپارچهسازی با سیستمعامل کوچک بزنید و ممکن است راه حل خود را دریافت کنید. ماشین > به آرامی حرکت می کند > سرپوش > باز می شود – نادرست. استیک > Shifts to Drive > Bonnet > Opens – bing! درست. آن را با یک کیت مکانیک تعمیر کنید، که می توانید آن را بسازید.

در یک نقطه، تعداد کمی از این موارد به طور همزمان در حال اجرا بود – منابع کمیاب بودند، و آنها به جای هر چیزی بیش از حد تأثیرگذار (که مطمئناً می توانند باشند) مزاحم جزئی بودند. و به این ترتیب در یک سکانس به خصوص مضحک، هر بار که درب مسافر را به پارک می‌گذاشتم، یک چیز عجیب و غریب داشتم، چراغ‌های جلو که هر وقت ماشین حرکت می‌کرد سوسو می‌زدند و هر بار که صندوق را می‌بندم بوق می‌زد. بنابراین جمع آوری آن لنگرها در حالی که جهان در یک ابر طوفان رادیواکتیو درخشان و داغ در اطراف شما حل می شود به این صورت می شود: توقف، چنگ زدن (این درب مسافر است)، گوی را بگیرید، همه چیز شروع می شود، آن را بارگیری کنید، لاستیک پنچر را بردارید، لاستیک زاپاس را از صندوق عقب بگیرید، وصل کنید، صندوق را ببندید. وای – سر را حرکت دهید، چکمه را به درستی ببندید – میپ – برگشتن به در، موتور روشن، و خاموش شدن، درها و چراغ ها چشمک می زند، به سمت غروب آفتاب.

می بینید که چرا آن خط میازاکی در سر من گیر کرده است. Pacific Drive با سادیسم شروع می‌شود، مجموعه‌ای از خشونت‌های بی‌رحمانه تقریباً هر چیزی که توسعه‌دهنده استودیوی Ironwood می‌تواند مدیریت کند – محیط‌ها، دشمنان، جو، سیستم‌ها، مکانیک‌ها، منوها و خود رابط کاربری واقعی. در نهایت، اگر شما از آن عبور کنید، تبدیل به مازوخیسم می شود. خوش به حالت! Pacific Drive به درد وحشتناکی می‌رسد، اما حداقل این دردی است که شما انتخاب کرده‌اید.

یک کپی از Pacific Drive برای بررسی توسط Kepler Interactive ارائه شد.